به يقين، گروه بسيارى از جنّ و انس را براى دوزخ آفريديم؛ آنها دلها [عقلها] يى دارند كه با آن انديشه نمى‌كنند، و نمى‌فهمند؛ و چشمانى كه‌با آن نمى‌بينند؛ و گوشهايى كه با آن نمى‌شنوند؛ آنها همچون چهارپايانند؛ بلكه گمراهتر! اينان همان غافلانند چون امكان هدايت دارند و بهره نمى‌گيرد). (179)

و بهترين نام‌ها براى خداست؛ خدا را به آن نامها بخوانيد. و كسانى كه نام‌هاى او را تحريف مى‌كنند و بر غير او مى‌نهند)، رها سازيد. آنها بزودى جزاى اعمالى را كه انجام مى‌دادند، مى‌بينند. (180)

و از آنها كه آفريديم، گروهى به سوى حق هدايت مى‌كنند، و با آن اجراى عدالت مى‌نمايند. (181)

و كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند، ما آنان را از جايى كه نمى‌دانند، به تدريج به سوى عذاب پيش مى‌بريم. (182)

و به آنها مهلت مى‌دهم تا مجازاتشان دردناكتر باشد)؛ زيرا تدبير من، قوى و متين است. و هيچ كس را قدرت فرار از آن نيست. (183)

آيا فكر نكردند كه همنشين آنها [پيامبر] هيچ‌گونه اثرى از جنون ندارد؟! پس چگونه چنين نسبت ناروايى به او مى‌دهند؟! او فقط بيم دهنده‌اى روشنگر است. كه مردم را متوجّه وظايفشان مى‌سازد). (184)

آيا در ملكوت آسمانها و زمين و حاكميت مطلق خداوند بر آنها)، و آنچه خدا آفريده است، از روى دقّت و عبرت نظر نيفكندند؟! و آيا در اين نيز انديشه نكردند كه شايد پايان زندگى آنها نزديك شده باشد؟! اگر به‌اين كتاب آسمانى روشن ايمان نياورند،) بعد از آن به كدام سخن ايمان خواهند آورد؟! (185)

هر كس را خداوند به جرم اعمال زشتش گمراه سازد، هدايت كننده‌اى ندارد؛ و آنها را در طغيان و سركشى‌شان رها مى‌سازد، و سرگردان مى‌شوند. (186)

از تو درباره زمان رستاخيز سؤال مى‌كنند، كى فرا مى‌رسد؟ بگو: «علمش فقط نزد پروردگار من است؛ و جز او نمى‌تواند وقت آن را آشكار سازد؛ و آن، حتّى در آسمانها و زمين، سنگين و بسيار پر اهميّت است؛ و جز بطور ناگهانى، به سراغ شما نمى‌آيد.» باز از تو سؤال مى‌كنند، چنان كه گويى تو از زمان وقوع آن باخبرى. بگو: «عِلمش تنها نزد خداست؛ ولى بيشتر مردم نمى‌دانند.» (187)