و به ياد آر هنگامى را كه گروهى از آنها گفتند: «چرا گروهى گنهكار را كه خداوند هلاكشان خواهد كرد، يا به عذاب شديدى گرفتار خواهد ساخت، اندرز مى‌دهيد؟!» گفتند: «اين اندرزها، براى اعتذار و انجام وظيفه در پيشگاه پروردگار شماست؛ بعلاوه شايد آنها (بپذيرند، و تقوا پيشه كنند.» (164)

امّا هنگامى كه تذكّراتى را كه به آنها داده شده بود فراموش كردند، و لحظه عذاب فرا رسيد؛ نهى كنندگان از بدى را رهايى بخشيديم؛ و كسانى را كه ستم كردند، بخاطر نافرمانيشان به عذاب شديدى گرفتار ساختيم. (165)

آرى، هنگامى كه در برابر آنچه از آن نهى شده بودند سرپيچى كردند، به آنها گفتيم: «به شكل ميمون‌هايى طرد شده در آييد!» (166)

و نيز به خاطر بياور هنگامى را كه پروردگارت اعلام كرد: تا روز قيامت، كسى را بر آنها مسلّط خواهد ساخت كه همواره آنها را در عذاب سختى قرار دهد؛ زيرا پروردگارت مجازاتش سريع، و در عين حال، نسبت به توبه‌كنندگان آمرزنده و مهربان است. (167)

و آنها را در زمين بصورت گروههايى، پراكنده ساختيم؛ گروهى از آنها صالح، و گروهى ناصالحند. و آنها را با نيكى‌ها و بدى‌ها آزموديم، شايد بازگردند. (168)

پس از آنها، فرزندانى ناصالح جاى آنها را گرفتند كه وارث كتاب تورات شدند؛ امّا با اين حال، متاع زودگذر اين دنياى پست را گرفته، براطاعت فرمان خدا ترجيح مى‌دهند و مى‌گويند: « (اگر ما گنهكاريم توبه مى‌كنيم و بزودى بخشيده خواهيم شد.» امّا اگر متاع ديگرى همانند آن به دستشان بيفتد، آن را (نيز مى‌گيرند، آيا در كتاب آسمانى از آنها پيمان گرفته نشده كه بر خدا دروغ نبندند، و جز حق نگويند، و آنها آنچه را در آن كتاب آسمانى است آموخته‌اند؟! و سراى آخرت براى پرهيزگاران بهتر است، آيا نمى‌انديشيد؟! (169)

و آنها كه به كتاب خدا تمسّك جويند، و نماز را برپا دارند، پاداش بزرگى خواهند داشت؛ زيرا ما پاداش مصلحان را ضايع نخواهيم كرد. (170)