و اگر اهل شهرها و آباديها، ايمان مى‌آوردند و تقوا پيشه مى‌كردند، به يقين بركات آسمان و زمين را بر آنها مى‌گشوديم؛ ولى آنها حق را تكذيب كردند؛ ما هم آنان را به كيفر اعمالشان مجازات كرديم. (96)

آيا اهل اين آباديها، از اين ايمن هستند كه عذاب ما شبانه به سراغ آنها بيايد در حالى كه در خواب باشند؟! (97)

و يا اهل اين آباديها، از اين در امان مى‌باشند كه عذاب ما هنگام روز به سراغشان بيايد در حالى كه سرگرم بازى هستند؟! (98)

آيا آنها خود را از عذاب ناگهانى خدا در امان مى‌دانند؟! در حالى كه جز زيانكاران، خود را از مجازات خدا ايمن نمى‌دانند. (99)

آيا كسانى كه زمين را بعد از صاحبان پيشين آن به ارث مى‌برند، عبرت نمى‌گيرند كه اگر بخواهيم، آنها را نيز به گناهانشان هلاك مى‌كنيم، و بر دلهايشان مهر مى‌نهيم تا صداى حق را نشنوند؟! (100)

اينها، شهرها و آباديهايى است كه‌قسمتى از اخبار آن را براى تو شرح مى‌دهيم؛ پيامبرانشان دلايل روشن براى آنان آوردند؛ ولى آنها چنان لجوج بودند كه به آنچه قبلًا تكذيب كرده بودند، ايمان نمى‌آوردند. اين گونه خداوند بر دلهاى كافران مهر مى‌نهد و بر اثر لجاجت و ادامه گناه، توان تشخيص را از آنها سلب مى‌كند). (101)

و براى بيشتر آنها پايبندى به هيچ پيمانى نيافتيم؛ بلكه به يقين اكثر آنها را فاسق و گنهكار يافتيم. (102)

سپس به دنبال آنها [پيامبران پيشين‌] موسى را با آيات خويش به سوى فرعون و اطرافيان او فرستاديم؛ امّا آنها با عدم پذيرش)، به آن آيات ظلم كردند. ببين سرانجام مفسدان چگونه بود! (103)

و موسى گفت: «اى فرعون! من فرستاده‌اى از سوى پروردگار جهانيانم. (104)