ولى پاسخ قومش چيزى جز اين نبود كه گفتند: «اينها را از شهر و ديار خود بيرون كنيد، كه اينها مردمى هستند كه پاكدامنى را مى‌طلبند و با ما همصدا نيستند.)» (82)

چون كار به اين جا رسيد، ما او و خاندانش را رهايى بخشيديم؛ جز همسرش، كه از بازماندگان و هلاك شدگان در شهر بود. (83)

و آن چنان بارانى از سنگ بر آنها فرو ريختيم؛ كه آنها را در هم كوبيد و نابود ساخت. پس بنگر سرانجام مجرمان چگونه بود! (84)

و به سوى مدين، برادرشان شعيب را فرستاديم)؛ گفت: «اى قوم من! خدا را بپرستيد، كه جز او معبودى براى شما نيست. دليل روشنى از طرف پروردگارتان براى شما آمده است؛ بنابراين، حقّ پيمانه و وزن را ادا كنيد؛ و از اموال مردم كم نگذاريد؛ و در روى زمين، بعد از آن‌كه در پرتو ايمان و دعوت انبيا اصلاح شده است، فساد نكنيد. اين براى شما بهتر است اگر باايمان هستيد. (85)

و بر سر هر راه ننشينيد تا كسانى را كه به خدا ايمان آورده‌اند تهديد كنيد و از راه خدا باز داريد، و بخواهيد با القاى شبهات، آن را كج و منحرف سازيد. و به خاطر بياوريد زمانى را كه اندك بوديد، و او شما را فزونى بخشيد؛ و بنگريدسرانجام مفسدان چگونه بود! (86)

و اگر گروهى از شما به آنچه من به آن فرستاده شده‌ام ايمان آورده‌اند، و گروهى ايمان نياورده‌اند، صبر كنيد تا خداوند ميان ما داورى كند، كه او بهترين داوران است.» (87)