سرزمين پاكيزه و مستعد)، گياهش به فرمان پروردگار مى‌رويد؛ امّا سرزمين‌هاى ناپاك و شوره‌زار)، جز گياه اندك و بى‌ارزش، از آن نمى‌رويد؛ اين گونه‌آيات خود را براى گروهى كه شكرگزارند، شرح مى‌دهيم. (58)

ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ او گفت: «اى قوم من! تنها خداوند يگانه را پرستش كنيد، كه معبودى جز او براى شما نيست. و اگر غير او را عبادت كنيد، من بر شما از عذاب روز بزرگى مى‌ترسم!» (59)

ولى اشراف قومش به او گفتند: «ما تو را در گمراهى آشكارى مى‌بينيم.» (60)

گفت: «اى قوم من! من هيچگونه گمراهى ندارم؛ بلكه من فرستاده‌اى از جانب پروردگار جهانيانم. (61)

رسالتهاى پروردگارم را به شما ابلاغ مى‌كنم؛ و خيرخواه شما هستم؛ و از خداوند چيزهايى مى‌دانم‌كه شما نمى‌دانيد. (62)

آيا تعجب كرده‌ايد كه پيام آگاه كننده پروردگارتان بوسيله مردى از خودتان به شما برسد، تا از عواقب اعمال خلاف بيمتان دهد، و در پرتو آن، پرهيزگارى پيشه كنيد و مشمول رحمت الهى شويد؟!» (63)

امّا سرانجام او را تكذيب كردند؛ و ما او و كسانى را كه با وى در كشتى بودند، رهايى بخشيديم؛ و كسانى را كه آيات ما را تكذيب كردند، غرق كرديم؛ زيرا آنها گروهى نابينا و كوردل بودند. (64)

و به سوى قوم عاد، برادرشان «هود» را فرستاديم)؛ گفت: «اى قوم من! تنها خدا را پرستش كنيد، كه جز او معبودى براى شما نيست. آيا پرهيزگارى پيشه نمى‌كنيد؟!» (65)

اشراف كافر قوم او گفتند: «ما تو را گرفتار سفاهت مى‌بينيم، و به يقين تو را از دروغگويان مى‌دانيم.» (66)

گفت: «اى قوم من! من دچار سفاهتى نيستم، بلكه فرستاده‌اى از سوى پروردگار جهانيانم. (67)