ما كتابى براى آنها آورديم كه اسرار و رموز آن را با آگاهى شرح داديم؛ كتابى كه مايه هدايت و رحمت براى گروهى است كه ايمان مى‌آورند. (52)

آيا آنها جز انتظار ظهور آيات و فرا رسيدن تهديدهاى الهى را دارند؟! آن روز كه ظهور آنها فرا رسد، كار از كار گذشته، و پشيمانى سودى ندارد؛ و كسانى كه قبلًا آن را فراموش كرده بودند مى‌گويند: «فرستادگان پروردگار ما، حق را آوردند؛ آيا (امروز براى ما شفاعت كنندگانى وجود دارند كه براى ما شفاعت كنند، يا به ما اجازه داده شود به دنيا بازگرديم، و اعمالى غير از آنچه انجام مى‌داديم، انجام دهيم؟!» ولى آنها سرمايه وجود خود را از دست داده‌اند؛ و معبودهايى را كه به دروغ ساخته بودند، همگى از نظرشان گم مى‌شوند. نه راه بازگشتى دارند، و نه شفاعت كننده‌اى (53)

پروردگار شما، خداوندى است كه آسمانها و زمين را در شش روز [شش دوران‌] آفريد؛ سپس بر عرش قدرت قرار گرفت و به تدبير جهان پرداخت)؛ با پرده تاريكِ شب، روز را مى‌پوشاند؛ و شب به سرعت، در پى روز مى‌آيد؛ و خورشيد و ماه و ستارگان را آفريد، كه مسخّر فرمان او هستند. آگاه باشيد كه آفرينش و تدبير جهان)، از آن او و به فرمان او است! پر بركت و بى زوال است خداوندى كه پروردگار جهانيان است. (54)

پروردگار خود را آشكارا از روى تضرع، و در پنهانى، بخوانيد؛ و از تجاوز، دست برداريد كه او متجاوزان را دوست نمى‌دارد. (55)

و در زمين پس از اصلاح آن فساد نكنيد، و او را با بيم و اميد بخوانيد. بيم از مسؤوليتها، واميد به رحمتش. و نيكى كنيد زيرا رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است. (56)

او همان كسى است كه بادها را به عنوان بشارت، در پيشاپيش باران رحمتش مى‌فرستد؛ تا ابرهاى سنگين بار را بر دوش كشند؛ سپس ما آنها را به سوى زمينهاى مرده مى‌فرستيم؛ و بوسيله آنها، آب حياتبخش را نازل مى‌كنيم؛ و با آن، ميوه‌هاى گوناگون از خاك تيره بيرون مى‌آوريم؛ اين‌گونه كه زمينهاى مرده را زنده كرديم، مردگان را نيز در قيامت زنده مى‌كنيم، شايد با توجه به اين مثال متذكّر شويد. (57)