(خداوند به آنها مىگويد: «در صف
اقوام گمراهى از جنّ و انس كه پيش از شما بودند در آتش وارد شويد!» هر زمان كه
گروهى وارد مىشوند، گروه همسان خود را لعن مىكنند؛ تا همگى با ذلّت در آن قرار
گيرند، در اين هنگام، گروه پيروان درباره پيشوايان خود مىگويند: «پروردگارا!
اينها بودند كه ما را گمراه ساختند؛ پس كيفر آنها را از آتش دو برابر كن. كيفرى
براى گمراهيشان، و كيفرى به خاطر گمراه ساختن ما.)» مىفرمايد: «براى هر كدام از
شما دو عذاب است؛ ولى نمىدانيد.» (38)
و پيشوايان آنها به پيروان خود مىگويند: «شما برترى بر ما نداشتيد؛ پس بچشيد
عذاب الهى را در برابر آنچه انجام مىداديد!» (39)
كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند، و دربرابر آن تكبّر ورزيدند، هرگز درهاى
آسمان به رويشان گشوده نمىشود؛ و (هيچ گاه داخل بهشت نخواهند شد مگر اينكه شتر
از سوراخ سوزن بگذرد! اين گونه، مجرمان را كيفر مىدهيم. (40)
براى آنها بسترى از آتشِ دوزخ، و روى آنها پوششى از آن است؛ و اينچنين
ستمكاران را جزا مىدهيم. (41)
و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند- البتّه هيچ كس را جز
به اندازه تواناييش تكليف نمىكنيم- آنها اهل بهشتند؛ و جاودانه در آن خواهند
ماند. (42)
و آنچه در دلها از كينه و حسد دارند، برمىكَنيم تا در صفا با هم زندگى كنند)؛
و از زير قصرهاى آنها، نهرها جارى است؛ مىگويند: «ستايش مخصوص خداوندى است كه ما
را به اين همه نعمتها رهنمون شد؛ و اگر خدا ما را هدايت نكرده بود، ما به اينها
راه نمىيافتيم. مسلّماً فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند.» و در اين هنگام به
آنان ندا داده مىشود كه: «اين بهشت را در برابر اعمالى كه انجام مىداديد، به ارث
برديد.» (43)