اى فرزندان آدم! زينت خود را در هنگام رفتن به هر مسجدى، با خود برداريد؛ و از نعمتهاى الهى بخوريد و بياشاميد، ولى اسراف نكنيد كه خداوند مسرفان را دوست نمى‌دارد. (31)

بگو: «چه كسى زينتهاى الهى را كه براى بندگان خود آفريده، و روزيهاى پاكيزه را حرام كرده است؟!» بگو: «اينهادر زندگى دنيا، براى كسانى است كه ايمان آورده‌اند؛ اگر چه ديگران نيز با آنها مشاركت دارند؛ ولى در قيامت، فقط براى مؤمنان خواهد بود.» اين گونه آيات خود را براى كسانى كه آگاهند، شرح مى‌دهيم. (32)

بگو: «خداوند، تنها اعمال زشت را، حرام كرده است؛ چه آشكار باشد و چه پنهان؛ و همچنين گناه و ستم به نا حق را؛ و اين‌كه چيزى را كه خداوند دليلى براى آن نازل نكرده، همتاى خداوند قرار دهيد؛ و چيزى را كه نمى دانيد به خدا نسبت دهيد.» (33)

اى هر قوم و جمعيّتى، زمان و اجل معيّنى است؛ و هنگامى كه اجل آنها فرا رسد، نه ساعتى از آن تأخير مى‌كنند، و نه بر آن پيشى مى‌گيرند. (34)

اى فرزندان آدم! اگر پيامبرانى از خود شما به سراغتان بيايند كه آيات مرا براى شما بازگو كنند، از آنها پيروى كنيد؛ كسانى كه پرهيزگارى پيشه كنند و عمل صالح انجام دهند، نه ترسى بر آنهاست و نه اندوهگين مى‌شوند. (35)

و كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند، و در برابر آن تكبّر نمودند، اهل دوزخند؛ جاودانه در آن خواهند ماند. (36)

چه كسى ستمكارتر است از آنها كه بر خدا دروغ بستند، يا آيات او را تكذيب كردند؟! آنهانصيبشان را از آنچه مقدّر شده از نعمتها و مواهب اين جهان مى‌برند؛ تا زمانى كه فرستادگان ما و فرشتگان قبض روح به سراغشان آيند كه جانشان را بگيرند؛ از آنها مى‌پرسند: «كجايند معبودهايى‌كه غير از خدا مى‌خوانديد؟! چرا به يارى شما نمى‌آيند؟!)» مى‌گويند: «آنها همه از نظر ما پنهان و گم شدند» و به زيان خود گواهى مى‌دهند كه كافر بودند. (37)