بگو: «اگر آن چنان كه مدّعى هستيد سراى آخرت در نزد خدا، مخصوص شماست نه ساير مردم، پس آرزوى‌مرگ كنيد اگر راست مى‌گوييد.» (94)

ولى آنها، بخاطر اعمال بدى كه پيش از خود فرستاده‌اند، هرگز آرزوى مرگ نخواهند كرد؛ و خداوند از ستمكاران آگاه است. (95)

و آنان نه تنها آرزوى مرگ نمى‌كنند، بلكه آنها را حريص‌ترين مردم- حتى حريص‌تر از مشركان- بر زندگى اين دنيا، و اندوختن ثروت خواهى يافت؛ تا آن جا كه هر يك از آنها آرزو دارد هزار سال عمر به او داده شود؛ در حالى كه اين عمر طولانى، او را از كيفر الهى باز نخواهد داشت. و خداوند به آنچه انجام مى‌دهند بيناست. (96)

آنها مى‌گويند: «ما با جبرئيل، پيك وحى خدا بر تو، دشمن هستيم. بگو: «كسى كه دشمن جبرئيل باشد دشمن خداست؛ چرا كه او به فرمان خدا، قرآن را بر قلب تو نازل كرده است؛ در حالى كه با كتب آسمانى پيشين هماهنگ بوده؛ و هدايت و بشارت است براى مؤمنان.» (97)

كسى كه دشمن خدا و فرشتگانش و پيامبران او و جبرئيل و ميكائيل باشد كافر است؛ و خداوند دشمن كافران است. (98)

به يقين ما نشانه‌هاى روشنى براى تو فرستاديم؛ و جز فاسقان كسى به آنها كفر نمى‌ورزد. (99)

و آياچنين نيست كه هر بار آنها [يهود] پيمانى با خدا و پيامبر بستند، گروهى از ايشان آن را شكستند؟! آرى، بيشتر آنان ايمان نمى‌آورند. (100)

و هنگامى كه فرستاده‌اى از سوى خدا به سراغشان آمد، و با نشانه‌هايى كه نزد آنها بود هماهنگى داشت، گروهى از آنان كه به آنها كتاب آسمانى داده شده بود، كتاب خدا را پشت سر افكندند؛ گويى هيچ از آن آگاهى ندارند! (101)