اگر تو را تكذيب كنند و اين حقايق را نپذيرند)، به آنها بگو: «پروردگار شما، داراى رحمتى گسترده است؛ امّا مجازات او هم از مجرمان بازگردانده نمى‌شود؛ و اگر ادامه دهيد كيفر شما حتمى است)». (147)

بزودى مشركان براى تبرئه خويش مى‌گويند: «اگر خدا مى‌خواست، نه ما مشرك مى‌شديم و نه پدران ما؛ و نه چيزى را تحريم مى‌كرديم.» كسانى كه پيش از آنها بودند نيز، همين‌گونه آيات خدا را تكذيب كردند؛ و سرانجام طعم كيفر ما را چشيدند. بگو: «آيا دليل روشنى بر اين موضوع داريد كه آن را بر ما آشكار سازيد؟! شما فقط از پندارهاى بى‌اساس پيروى مى‌كنيد، و تخمينهاى نابه جا مى‌زنيد.» (148)

بگو: «دليل رسا براى خداست دليلى كه براى هيچ كس بهانه‌اى باقى نمى‌گذارد). و اگر او مى‌خواست، همه شما را به اجبار هدايت مى‌كرد. ولى هدايت اجبارى بى‌ثمر است.)» (149)

بگو: «گواهان خود را، كه گواهى مى‌دهند خداوند اينها را حرام كرده است، بياوريد!» اگر آنها به دروغ گواهى دهند، تو با آنان همصدا نشو. و گواهى نده؛ و از هوا و هوس كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند، و كسانى كه به آخرت ايمان ندارند و براى پروردگارشان همتا و شبيه قرار مى‌دهند، پيروى مكن. (150)

بگو: «بياييد آنچه را پروردگارتان بر شما حرام كرده است برايتان بخوانم: اين‌كه چيزى را همتاى خدا قرار ندهيد؛ و به پدر و مادر نيكى كنيد؛ و فرزندانتان را از ترس فقر، نكشيد؛ ما شما و آنها را روزى مى‌دهيم؛ و به كارهاى زشت نزديك نشويد، چه آشكار باشد چه پنهان؛ و انسانى را كه خداوند محترم شمرده، به قتل نرسانيد، مگر بحق و از روى استحقاق). اين چيزى است كه خداوند شما را به آن سفارش كرده، تا بينديشيد. (151)