آن كس را كه خدا بخواهد هدايت كند، سينه اش را براى پذيرش اسلام، گشاده مى‌سازد؛ و آن كس را كه بخاطر اعمال خلافش بخواهد گمراه سازد، سينه‌اش را آنچنان تنگ مى‌كند كه گويا مى‌خواهد به آسمان بالا برود؛ اين گونه خداوند پليدى را بر افرادى كه ايمان نمى‌آورند قرار مى‌دهد. (125)

و اين راه مستقيم و سنّت جاويدان پروردگار توست؛ ما آيات خود را براى كسانى كه پند مى‌گيرند، بيان كرده‌ايم. (126)

براى آنها نزد پروردگارشان در بهشت سراى امن و آرامش خواهد بود؛ و بخاطر اعمال نيكى كه انجام مى‌دادند، او ولىّ و ياور آنهاست. (127)

در آن روز كه خدا همه آنها را جمع و محشور مى‌سازد، مى‌گويد: اى گروه جنيان و شياطين)! شما افراد زيادى از انسانها را گمراه ساختيد! دوستان و پيروان آنها از ميان انسانها مى‌گويند: «پروردگارا! هر يك از ما دو گروه [پيشوايان و پيروان گمراه‌] از ديگرى بهره برديم؛ ما به لذات زود گذر رسيديم و آنها به حكومت بر ما و به پايان مهلتى كه براى ما مقرّر داشته بودى رسيديم.» خداوند مى‌گويد: «آتش جايگاه شماست؛ جاودانه در آن خواهيد ماند، مگر آنچه خدا بخواهد». پروردگار تو حكيم و داناست. (128)

ما اين گونه بعضى از ستمكاران را بر بعض ديگر مى‌گماريم بسبب اعمالى كه انجام مى‌دادند. (129)

در آن روز به آنها مى‌گويد: اى گروه جنّ و انس! آيا پيامبرانى از خودتان به سوى شما نيامدند كه آيات مرا برايتان بيان مى‌كردند، و شما را از ملاقات چنين روزى بيم مى‌دادند؟! آنها مى‌گويند: « (آرى ما بد كرديم و بر زيان خود گواهى مى‌دهيم؛» و زندگى پر زرق و برق دنيا آنها را فريب داد؛ و به زيان خود گواهى مى‌دهند كه كافر بودند. (130)

اين بخاطر آن است كه پروردگارت هيچ گاه بدون فرستادن پيامبران، مردم شهرها و آبادى‌ها را بخاطر ستمها و گناهانشان در حالى كه غافلند هلاك نمى‌كند. (131)