و اين‌گونه بعضى از آنها را با بعض ديگر آزموديم؛ تا توانگران بگويند: «آيا اين گروه فقيران هستند كه خداوند از ميان ما برگزيده، و بر آنها منّت گذارده و نعمت ايمان بخشيده است؟!» بگو: آيا خداوند، شاكران را بهتر نمى‌شناسد؟! (53)

هرگاه كسانى كه به آيات ما ايمان دارند نزد تو آيند، به آنها بگو: «سلام بر شما! پروردگارتان، رحمت را برخود لازم شمرده است؛ تا هركس از شما كار بدى از روى نادانى انجام دهد، سپس توبه و اصلاح و جبران نمايد، مشمول رحمت خدا شود؛) زيرا او آمرزنده ومهربان‌است.» (54)

واين‌گونه آيات را شرح مى‌دهيم، تا حقيقت بر شما روشن شود، و راه گناهكاران آشكار گردد. (55)

بگو: «من از پرستش كسانى كه غير از خدا مى‌خوانيد، نهى شده‌ام.» بگو: «من از هوا و هوسهاى شما، پيروى نمى‌كنم؛ اگر چنين كنم، گمراه شده‌ام؛ و از هدايت‌يافتگان نخواهم بود.» (56)

بگو: «من دليل روشنى از پروردگارم دارم؛ ولى شما آن را تكذيب كرده‌ايد. آنچه شما از عذاب الهى درباره آن شتاب مى‌كنيد در اختيار من نيست. حكم و فرمان، تنهاازآن خداست! حق را از باطل جدا مى‌كند؛ و او بهترين جدا كننده حق از باطل است.» (57)

بگو: «اگر آنچه درباره آن شتاب مى‌كنيد، در اختيار من بود، و به درخواست شما ترتيب اثر مى‌دادم، عذاب الهى بر شما نازل مى‌گشت؛ و كار ميان من و شما پايان گرفته بود؛ ولى خداوند ستمكاران را بهتر مى‌شناسد و به موقع مجازات مى‌كند).» (58)

كليدهاى غيب، تنها نزد اوست؛ و جز او، كسى آنها را نمى‌داند. او آنچه را در خشكى و درياست مى‌داند؛ هيچ برگى از درختى نمى‌افتد، مگراين‌كه از آن آگاه است؛ و هيچ دانه‌اى در تاريكيهاى زمين، و هيچ تر و خشكى وجود ندارد، جز اين‌كه در كتابى آشكار [در كتاب علم خدا] ثبت است. (59)