و به اين ترتيب، ريشه گروهى كه ستم كرده بودند، قطع شد. و ستايش مخصوص خداوند، پروردگار جهانيان است. (45)

بگو: «به من خبر دهيد اگر خداوند، گوش و چشمهايتان را بگيرد، و بر دلهاى شما مهر نهد كه چيزى را نفهميد)، كدام معبودى جز خدا آنها را به شما باز مى‌گرداند؟» ببين چگونه آيات را به گونه‌هاى مختلف براى آنها شرح مى‌دهيم، سپس آنها روى مى‌گردانند! (46)

بگو: «به من خبر دهيد اگر عذاب خدا ناگهان يا آشكارا به سراغ شما بيايد، آيا جز گروه ستمكاران هلاك مى‌شوند؟!» (47)

ما پيامبران را، جز بعنوان بشارت‌دهنده و بيم‌دهنده، نمى‌فرستيم؛ كسانى كه ايمان بياورند و عمل صالح انجام دهند، نه ترسى بر آنهاست و نه اندوهگين مى‌شوند. (48)

و كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند، عذاب پروردگار بخاطر نافرمانيهايشان به آنان مى‌رسد. (49)

بگو: «من به شما نمى‌گويم گنجينه‌هاى الهى نزد من است. و من، جز آنچه خدا به من بياموزد، از غيب آگاه نيستم. و به شما نمى‌گويم من فرشته‌ام. تنها از آنچه به من وحى مى‌شود پيروى مى‌كنم.» بگو: «آيانابينا و بينا مساويند؟! پس چرا نمى‌انديشيد؟!» (50)

و بوسيله آن قرآن)، كسانى را كه از محشور شدن به سوى پروردگارشان در روز قيامت مى‌ترسند، بيم ده! روزى كه در آن، هيچ ياور و سرپرست و شفاعت كننده‌اى جز خدا ندارند؛ شايد پرهيزگارى پيشه كنند. (51)

و كسانى را كه صبح و شام خدا را مى‌خوانند، و ذات پاك او را مى‌طلبند، از خود دور مكن. نه چيزى از حساب آنها بر توست، و نه چيزى از حساب تو بر آنها. اگر آنها را طرد كنى، از ستمكاران خواهى بود. (52)