تنها كسانى دعوت تو را مى‌پذيرند كه گوش شنوا دارند؛ امّا مردگان و آنها كه گوش شنوا ندارند، ايمان نمى‌آورند؛ و خدا آنها را در قيامت برمى‌انگيزد؛ سپس به سوى او، بازگردانده مى‌شوند. (36)

و گفتند: «چرا نشانه و معجزه‌اى از طرف پروردگارش بر او نازل نمى شود؟!» بگو: «خداوند، قادر است كه نشانه‌اى نازل كند؛» ولى بيشتر آنها نمى‌دانند. (37)

هيچ جنبنده‌اى در زمين، و هيچ پرنده‌اى كه با دو بال خود پرواز مى‌كند، نيست مگر اين‌كه امّتهايى همانند شما هستند. ما هيچ چيز را در اين كتاب، فروگذار نكرديم؛ سپس همگى به سوى پروردگارشان محشور مى‌گردند. (38)

كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند، كر و لالهايى هستند كه در تاريكيها قرار دارند. هر كس را خدا بخواهد (و مستحق باشد، گمراه مى‌كند؛ و هر كس را بخواهد و شايسته ببيند، در راه راست قرار خواهد داد. (39)

بگو: «به من خبردهيد اگر عذاب پروردگار به سراغ شما آيد، يا قيامت فرا رسد، آيا براى حل مشكل خود، غير خدا را مى‌خوانيد اگر راست مى‌گوييد؟!» (40)

نه،) بلكه تنها او را مى‌خوانيد؛ و او اگر بخواهد، مشكلى را كه بخاطر آن او را خوانده‌ايد، برطرف مى‌سازد؛ و آنچه را امروز همتاى خدا قرار مى‌دهيد، در آن روز فراموش خواهيد كرد. (41)

ما به سوى امّتهايى كه پيش از تو بودند، پيامبرانى فرستاديم؛ و هنگامى كه با اين پيامبران به مخالفت برخاستند، آنها را با سختى و رنج مواجه ساختيم؛ شايد تسليم گردند. (42)

چرا هنگامى كه سختى و عذاب ما به آنان رسيد، تضرع نكردند و تسليم نشدند؟! بلكه دلهاى آنها قساوت پيدا كرد؛ و شيطان، آنچه را انجام مى‌دادند، در نظرشان زينت داد. (43)

آرى، هنگامى كه آنچه را به آنها يادآورى شده بود فراموش كردند، درهاى همه چيز از نعمتها را به روى آنها گشوديم؛ تا كاملًا به آن خوشحال شدند و دل بستند)؛ ناگهان آنها را گرفتيم و سخت مجازات كرديم)؛ در اين هنگام، همگى مأيوس شدند؛ و درهاى اميد به روى آنها بسته شد). (44)