بگو: «بالاترين گواهى، گواهى كيست؟» سپس بگو: «خداوند، گواه ميان من و شماست؛ و بهترين دليل اين است كه اين قرآن بر من وحى شده، تا شما و تمام كسانى را كه اين قرآن به آنها مى‌رسد، با آن بيم دهم. آيا براستى شما گواهى مى‌دهيد كه معبودان ديگرى با خداست؟!» بگو: «من هرگز چنين گواهى نمى‌دهم». بگو: «اوست تنها معبود يگانه؛ و من از آنچه همتاى او قرار مى‌دهيد، بيزارم.» (19)

كسانى كه كتاب آسمانى به ايشان داده‌ايم، بخوبى او [پيامبر] را مى‌شناسند، همان گونه كه فرزندان خود را مى‌شناسند؛ فقط كسانى كه سرمايه وجود خود را از دست داده‌اند، ايمان نمى‌آورند. (20)

چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه بر خدا دروغ بسته و همتايى براى او قائل شده)، يا آيات او را تكذيب كرده است؟! به يقين ستمكاران، رستگار نخواهند شد. (21)

به ياد آور آن روز را كه همه آنها را محشور مى‌كنيم؛ سپس به مشركان مى‌گوييم: «معبودهايتان، كه همتاى خدا مى‌پنداشتيد، كجايند؟!» چرا به يارى شما نمى‌آيند؟! (22)

سپس پاسخ و عذر آنها، چيزى جز اين نيست كه مى‌گويند: «به خداوندى كه پروردگار ماست سوگند كه ما مشرك نبوديم!» (23)

ببين چگونه به خودشان نيز دروغ مى‌گويند، و آن روز آنچه را بدروغ همتاى خدا مى‌پنداشتند، از دست مى دهند! (24)

پاره‌اى از آنها به سخنان تو، گوش فرا مى‌دهند؛ ولى بر دلهاى آنان پرده‌ها افكنده‌ايم تا آن را نفهمند؛ و در گوش‌هاى آنها، سنگينى قرار داده‌ايم. و اگر هر نشانه‌اى را ببينند، ايمان نمى‌آورند؛ تا آن جا كه وقتى به سراغ تو مى‌آيند با تو مجادله مى‌كنند؛ و كافران مى گويند: «اينها فقط افسانه‌هاى پيشينيان است.» (25)

آنها ديگران را از ايمان به آن باز مى‌دارند؛ و خود نيز از آن دورى مى‌كنند؛ آنها جز خود را هلاك نمى‌كنند؛ ولى نمى‌فهمند! (26)

اگر حال آنها را هنگامى كه در برابر آتش دوزخ ايستاده‌اند، ببينى! مى‌گويند: «اى كاش بار ديگر به دنيا بازگردانده مى‌شديم، و آيات پروردگارمان را تكذيب نمى‌كرديم، و از مؤمنان بوديم.» (27)