اگر او را فرشته‌اى قرار مى‌داديم، به يقين وى را به صورت انسانى در مى‌آورديم؛ باز به پندار آنان، كار را بر آنها مشتبه مى‌ساختيم؛ همان طور كه آنها بر ديگران مشتبه مى‌سازند. (9)

با اين‌حال، نگران نباش. جمعى از پيامبران پيش از تو را نيز استهزا كردند؛ امّا سرانجام، آنچه را مسخره مى‌كردند، دامانشان را گرفت؛ و عذاب الهى بر آنها فرود آمد). (10)

بگو: «روى زمين سير كنيد؛ سپس بنگريد سرانجام تكذيب‌كنندگان آيات الهى چگونه بود؟!» (11)

بگو: «آنچه در آسمانها و زمين است، از آن كيست؟» بگو: «از آن خداست.» رحمت و بخشش را بر خود، لازم دانسته؛ و به همين دليل، بطور قطع همه شما را در روز قيامت، كه در آن شك و ترديدى نيست، گرد خواهد آورد. (آرى، فقط كسانى كه سرمايه‌هاى وجود خويش را از دست داده‌اند، ايمان نمى‌آورند. (12)

و براى اوست آنچه در شب و روز آرام مى‌گيرد؛ و او، شنوا و داناست. (13)

بگو: «آيا غير خدا را ولىّ خود انتخاب كنم؟! خدايى كه آفريننده آسمانها و زمين است؛ اوست كه روزى مى‌دهد، و نيازى به روزى ندارد.» بگو: «من مأمورم كه نخستين مسلمان باشم؛ و خداوند به من دستور داده كه از مشركان نباش.» (14)

بگو: «من نيز اگرنافرمانى پروردگارم كنم، از مجازات روزى بزرگ [قيامت‌] مى‌ترسم. (15)

آن كس كه در آن روز، مجازات الهى به او نرسد، به يقين خداوند او را مشمول رحمت خويش ساخته؛ و اين همان پيروزى آشكار است.» (16)

اگر خداوند زيانى به تو برساند، هيچ كس جز او نمى‌تواند آن را برطرف سازد؛ و اگر خيرى به تو رساند، او بر هر چيزى تواناست؛ (17)

اوست كه بر بندگان خود، تسلّط كامل دارد؛ و اوست حكيمِ آگاه. (18)