و هر زمان آياتى را كه بر پيامبر اسلام نازل شده بشنوند، چشمان آنها را مى‌بينى كه از شوقِ حقيقتى كه دريافته‌اند اشك مى‌ريزد، در حالى كه مى‌گويند: «پروردگارا! ايمان آورديم؛ پس ما را با گواهان و شاهدان حق، در زمره ياران محمّد بنويس. (83)

و مى‌گويند: چرا ما به خدا و آنچه از حق به ما رسيده است، ايمان نياوريم، در حالى‌كه آرزو داريم پروردگارمان ما را در زمره صالحان قرار دهد؟!» (84)

خداوند بخاطر اين سخن، به آنها باغهاى بهشتى پاداش داد كه از پاى درختانش، نهرها جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و اين است جزاى نيكوكاران! (85)

و كسانى كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند، همانها اهل دوزخند. (86)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! چيزهاى پاكيزه را كه خداوند براى شما حلال كرده است، حرام نشمريد؛ و از حدّ، تجاوز ننماييد؛ زيرا خداوند متجاوزان را دوست نمى‌دارد. (87)

و از روزى‌هاى حلال و پاكيزه‌اى كه خداوند به شما داده است، بخوريد و از مخالفت خداوندى كه به او ايمان داريد، بپرهيزيد. (88)

خداوند شما را بخاطر سوگندهايى كه بدون توجه ياد مى‌كنيد مؤاخذه نمى‌كند؛ ولى در برابر سوگندهايى كه از روى اراده محكم كرده‌ايد، مؤاخذه مى‌نمايد. كفّاره اين گونه سوگندها، اطعام ده نفر مستمند، از غذاهايى است كه غالباً به خانواده خود مى‌دهيد؛ يا لباس پوشاندن بر آن ده نفر؛ و يا آزاد كردن يك برده؛ و هر كس كه نمى‌تواند، بايد سه روز روزه بگيرد؛ اين، كفّاره سوگندهاى شماست به هنگامى كه سوگند ياد مى‌كنيد و مخالفت مى‌نماييد). و سوگندهاى خود را حفظ كنيد و نشكنيد. خداوند آيات خود را اين چنين براى شما بيان مى‌كند، شايد شكر به جا آوريد. (89)