اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! يهود و نصارى را دوست و تكيه گاه خود، انتخاب نكنيد. آنها اولياى يكديگرند؛ و كسانى كه از شما با آنان دوستى كنند، از آنها هستند؛ خداوند، گروه ستمكاران را هدايت نمى‌كند. (51)

ولى كسانى را كه در دلهايشان بيمارى است مى‌بينى كه در دوستى با) آنان، بر يكديگر پيشى مى‌گيرند، و مى‌گويند: «مى‌ترسيم حادثه‌اى براى ما پيش آيد و نياز به كمك آنها داشته باشيم.)» چه بسا خداوند پيروزى يا حادثه‌اى از سوى خود به نفع مسلمانان پيش آورد؛ و اين گروه، از آنچه در دل پنهان داشتند، پشيمان گردند. (52)

كسانى كه ايمان آورده‌اند مى‌گويند: «آيا اينها [منافقان‌] همان كسانى هستند كه با نهايت تاكيد به خدا سوگند ياد كردند كه با شما هستند؟! ولى اعمالشان نابود گشت، و زيانكار شدند. (53)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هر كس از شما، از آيين‌خود بازگردد، (به خدا زيانى نمى‌رساند؛ خداوند گروهى را مى‌آورد كه آنها را دوست دارد و آنان (نيز) او را دوست دارند؛ در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر كافران سرسخت و نيرومندند؛ در راه خدا جهاد مى‌كنند، و از سرزنش هيچ ملامتگرى هراسى ندارند. اين، فضل خداست كه آن را به هر كس بخواهد وشايسته ببيند مى‌دهد؛ و فضل و احسان خداوند، گسترده و او به همه چيز داناست. (54)

سرپرست و ولىّ شما، تنها خداست و پيامبر او و كسانى كه ايمان آورده‌اند؛ همانها كه نماز را بر پا مى‌دارند، و در حال ركوع، زكات مى‌دهند. (55)

و كسانى‌كه ولايت خدا و پيامبر او و افراد با ايمان را بپذيرند، پيروزند؛ زيرا حزب خدا [گروه خداپرستان‌] پيروزند. (56)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! افرادى كه آيين شما را به باد استهزا و بازى مى‌گيرند از اهل كتاب و مشركان را ولىّ خود انتخاب نكنيد؛ و از نافرمانى خدا بپرهيزيد اگر ايمان داريد. (57)