به همين جهت، بر بنىاسرائيل مقرّر داشتيم كه هر كس، انسانى را بدون ارتكاب
قتل يا فساد در روى زمين بكشد، چنان است كه گويى همه انسانها را كشته؛ و هر كس،
انسانى را از مرگ رهايى بخشد، چنان است كه گويى به همه مردم حيات بخشيده است. و
پيامبران ما، دلايل روشن براى آنان [بنى اسرائيل] آوردند، اما بسيارى از آنها، پس
از آن در روى زمين، تعدّى و زياده روى كردند. (32)
كيفر آنها كه با خدا و پيامبرش به جنگ برمىخيزند، و براى فساد در روى زمين
تلاش مىكنند، و با تهديد اسلحه، به جان و مال و ناموس مردم حمله مىبرند، فقط اين
است كه اعدام شوند؛ يا به دار آويخته گردند؛ يا دست و پاى آنها، بعكس يكديگر چهار
انگشت از دست راست و چهار انگشت از پاى چپ)، بريده شود؛ و يا از سرزمين خود تبعيد
گردند. اين رسوايى آنها در دنياست؛ و در آخرت، مجازات بزرگى دارند. (33)
مگر كسانى كه پيش از دست يافتن شما بر آنان، توبه كنند؛ پس بدانيد خدا توبه
آنها را مىپذيرد؛ خداوند آمرزنده و مهربان است. (34)
اى كسانى كهايمان آوردهايد! از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد؛ و وسيلهاى براى
تقرب به او بجوييد؛ و در راه او جهاد كنيد، باشد كه رستگار شويد. (35)
بيقين كسانى كه كافر شدند، اگر تمام آنچه در زمين است و همانندش، از آن آنها
باشد و همه آن را براى نجات از كيفر روز قيامت بدهند، از آنان پذيرفته نخواهد شد؛
و مجازات دردناكى خواهند داشت. (36)