خداوند دوست ندارد كسى با سخنان خود، بديها ى ديگران را اظهار كند؛ مگر آن كس كه مورد ستم واقع شده باشد. خداوند، شنوا و داناست. (148)

اگر نيكيها ى افراد را آشكار يا پنهان سازيد، و از بديها گذشت نماييد، خداوند آمرزنده و تواناست و با اين‌كه قادر بر مجازات است، عفو و گذشت مى‌كند). (149)

كسانى كه به خدا و پيامبران او كفر مى‌ورزند، و مى‌خواهند ميان خدا و پيامبرانش جدايى بيفكنند، و مى‌گويند: «به بعضى ايمان مى‌آوريم، و بعضى را انكار مى‌كنيم» و مى‌خواهند در ميان اين دو)، راهى براى خود انتخاب كنند. (150)

آنها كافران حقيقى‌اند؛ و براى كافران، مجازات خواركننده‌اى فراهم ساخته‌ايم. (151)

ولى كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آورده، و ميان هيچ يك از آنها فرق نگذاشته‌اند، خداوند پاداششان را خواهد داد؛ خداوند، آمرزنده و مهربان است. (152)

اهل كتاب از تو مى‌خواهند كتابى از آسمان يكجا بر آنها نازل كنى؛ در حالى كه اين يك بهانه است؛ آنها از موسى، بزرگتر از اين را خواستند، و گفتند: «خدا را آشكارا به ما نشان ده!» و بخاطر ظلم و ستمشان، صاعقه آنها را فرا گرفت. سپس گوساله سامرى را، پس از آن همه دلايل روشن كه براى آنها آمد، به خدايى انتخاب كردند. ولى ما از آن در گذشتيم و عفو كرديم و به موسى، برهان آشكارى داديم. (153)

و كوه طور را برفراز آنها برافراشتيم؛ و در همان حال از آنها پيمان گرفتيم، و به آنها گفتيم: « (براى توبه، از در بيت المقدس با خضوع در آييد.» و به آنان گفتيم: «در روز شنبه تعدّى نكنيد و دست از كار بكشيد.)» و از آنان در برابر همه اينها، پيمان محكمى گرفتيم. (154)