«هر گاه بعد از علم و دانشى كه به تو
رسيده، (باز) كسانى درباره مسيح با تو به ستيز برخيزند، بگو:" بياييد ما
فرزندان خود را دعوت كنيم، شما نيز فرزندان خود را؛ ما زنان خويش را دعوت نماييم،
شما نيز زنان خود را؛ ما از نفوس خود (و كسى كه همچون جان ماست) دعوت كنيم، شما
نيز از نفوس خود؛ آنگاه مباهله (و نفرين) كنيم؛ و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار
دهيم"».
در اينجا چند نكته بايد روشن شود:
نخست: محتواى آيه.
دوم: رواياتى كه در تفسير اين آيه در منابع معروف
اسلامى آمده است، چه كسانى را معرفى مىكند؟
سوم: چگونگى استدلال به اين آيه بر مسأله برترى على
عليه السلام و فاطمه و حسن و حسين عليهما السلام.
چهارم: پاسخ به بعضى از خردهگيرىها در رابطه با اين
آيه.
محتواى آيه مباهله:
آيه فوق به ضميمه آياتى كه قبل و بعد از آن نازل شده؛ نشان مىدهد كه در برابر
پافشارى مسيحيان در عقايد باطل خود از جمله ادعاى الوهيت حضرت