بخش دوّم: آيات فضائل‌

اشاره‌

همان گونه كه قبلًا گفته شد در اين بخش به سراغ آياتى از قرآن مجيد مى‌رويم كه مستقيماً مسأله خلافت و ولايت را بازگو نمى‌كند؛ ولى فضيلتى بزرگ از على عليه السلام را در بر گرفته، و مجموعه آنها مى‌تواند زواياى اين مسأله را براى كسانى كه در متن جريان قرار نگرفته‌اند روشن سازد و در مجموع نشان دهد كه حساب على عليه السلام از ديگران كاملًا جدا است؛ و با وجود كسى مثل او در ميان امت نوبت امامت و خلافت به ديگران نمى‌رسد.

به عبارت ديگر: با انضمام يك مقدمه عقلى روشن مى‌توان مسأله امامت و خلافت را از آن نتيجه گرفت و آن اينكه هرگز خداوند حكيم، مفضول را حاكم و رهبر افضل نخواهد كرد. حتى در ميان عقلاى جهان هر كس مرتكب چنين كارى شود او را ملامت و سرزنش مى‌كنند و كار او را نشانه عدم تدبير و ضعف مديريت او مى‌شمردند چرا كه فرد برتر را تابع فرد پايين‌تر كرده است.

اين آيات بسيار وسيع و گسترده است تا آنجا كه بعضى از دانشمندان كتاب مستقلى درباره اين مسأله نگاشته‌اند. ولى ما از ميان آنها ... آيه را برگزيده‌ايم كه مفاهيم روشن ترى دارد و در ضمن با وضع اختصار كتاب سازگار است.

باز در اينجا به سراغ منابع معروف اهل سنت مى‌رويم و از آنچه تنها در منابع‌