در اين زمينه احاديث متعدد ديگرى وجود دارد كه همين معنى و مفهوم را تأييد مى‌كند. [1]

با دلائل چهارگانه‌اى كه در بالا گفتيم- و هر يك به تنهايى براى اثبات مقصود كافى بود- ترديدى باقى نمى‌ماند كه عبارت‌ وَ الرّاسِخُونَ فِى الْعِلْمِ‌، عطف بر «اللَّه» است، و مفهومش آگاهى آنان بر تأويل و عمق قرآن است.

نكته ديگرى كه شايان توجه است اينكه تعبير به‌ الرّاسِخون فى الْعِلْمِ‌، دو بار در قرآن مجيد آمده است؛ يك بار در آيه مورد بحث آيه 7 سوره‌ «آل عمران» و يك بار هم در آيه 162 سوره‌ «نساء»، آن جا كه بعد از اشاره به كارهاى زشت و نادرست اهل كتاب (يهود و نصارى) از جمله رباخوارى و غارتگرى اموال مردم است، مى‌فرمايد:

لكِنِ الّراسِخُونَ فِى الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَ الْمُؤمِنْونَ يُؤْمِنُونَ بما انْزِلَ الَيْكَ وَ ما انْزِلَ مَنْ قَبْلِكَ‌: «ولى راسخان در علم از آنها، و مؤمنان (از امّت اسلام،) به تمام آنچه برتو نازل شده، و آنچه پيش از تو نازل گرديده،».

چنين به نظر مى‌رسد كسانى كه نام عبداللَّه بن سلام و امثال او را از علماى اهل كتاب كه اسلام را پذيرفته‌اند، در تفسير راسخان در علم ذكر كرده‌اند مربوط به اين آيه است (آيه 162 سوره‌ «نساء») نه آيه 7 سوره آل‌ «عمران»، زيرا آن چه درباره علماى اهل كتاب سخن مى‌گويد: آيه اول است؛ اما آيه مورد بحث ما (7- «آل عمران») هيچ ارتباطى به مسأله اهل كتاب ندارد (دقت كنيد).

ضمناً از اينجا نكته مهم ديگرى نيز روشن مى‌شود و آن اينكه آن چه در خطبه اشباح در نهج البلاغه آمده است و مى‌گويد: «وَ اعْلَمُ انَّ الرّاسِخينَ فِى الْعِلْمِ هُمُ الَّذينَ‌

[1]. براى توضيح بيشتر به كتاب جامع الاحاديث جلد اول، صفحه 27 و تفسير كنز الدقائق صفحه 42 تا 45، و اصول كافى، جلد 1، صفحه 415 مراجعه شود.