كه از آن پيروى كنند، نه ترسى بر آنهاست، و نه اندوهگين مى شوند"». در اينجا آمدن هدايت به همان معناى آمدن رسولان پروردگار است.

درست همين مضمون در آيه 123 سوره طه نيز آمده است، و مخصوصاً اين نكته در آن آيه جلب توجه مى‌كند كه مخاطب در آغاز آدم و حوّا هستند- جمله‌ «اهْبِطا» صورت تثنيه است- ولى در جمله: فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدىً‌ مخاطب جمع است كه بدون شك فرزندان آدم را نيز شامل مى‌شود؛ زيرا شيطان هرگز از هدايت الهى بهره نمى‌گيرد و بنابراين نمى‌تواند در اين مجموعه جزء مخاطبين باشد. زيرا بعد از خطاب: وَ انَّ عَلَيْكَ لَعْنَتى‌ الى‌ يَوْمِ الدّينِ‌: «و به يقين لعنت من برتو تا روز قيامت خواهد بود.» [1] كه در پس لجاجت شديد او صادر شد؛ اميدى به هدايت او باقى نمى‌گذارد، و معلوم است كه آدم و حوّا دو نفر بيشتر نبودند پس مخاطب، آنها و فرزندان آنها است. (دقت كنيد).

در اينجا به پايان جلد هشتم پيام قرآن (مجموعه بحث‌هاى نبّوت خاصّه) مى‌رسيم، الْحَمْدُلِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ.

خداوندا! هميشه دل‌هاى ما را به نور قرآن و سنت پيامبر صلى الله عليه و آله و فرزندان معصومش عليهم السلام روشن بدار!

بارالها! توفيق خودسازى در سايه اين تعليمات حيات بخش به همه ما مرحمت بفرما!

پروردگارا! موانع راه را خودت بردار و ما را به آنچه موجب رضاى تو است هدايت نما!

پايان جلد هشتم پيام قرآن‌

آمين يا ربّ العالمين‌

تاريخ 28/ 7/ 1372 شمسى، مطابق 4 جمادى الاولى، 1414 ه ق‌

[1]. سوره ص، 78.