همان خدائى كه انفجار نخستين را در دل خورشيد در آغاز به وجود آورد و سيارات
بزرگ منظومه شمسى از آن جدا گشته و هر كدام به گوشهاى پرتاب شدند و در مدار خود
به حركت در آمدند. آرى! همان خداوند مىتواند در كره ماه كه به مراتب كوچكتر از
آن بلكه قابل مقايسه با آن نيست درلحظه خاصى براى اثبات نبوت پيامبرش چنين انفجار
و سپس التيامى را ايجاد كند.
تنها كسانى در اين گونه مسائل ايراد مىكنند كه قدرت خدا را- الْعَياذُ
بِاللَّه- ناچيز مىشمردند و يا خبر از پيدايش منظومههاى بزرگ آسمانى بر اثر
انفجارهاى پى در پى ندارند.
3. شقّ القمر از نظر آيات
مىگويند: پارهاى از آيات در قرآن مجيد وجود دارد كه نشان مىدهد پيامبر
اسلام صلى الله عليه و آله جز قرآن معجزهاى نداشت. آنها براى اثبات پندار خود به
آيه 59 سوره اسراء استدلال مىكنند كه مىفرمايد: وَ ما مَنَعَنا انْ نُّرْسِلَ بِالْاياتِ الّا انْ كَذَّبَ
بِهَا الاوَّلُونَ: «هيچ چيز مانع ما نبود
كه اين معجزات (در خواستى بهانه جويان) را بفرستيم جز اين كه پيشينيان (كه همين
درخواستها را داشتند)، آن را تكذيب كردند.»
همچنين به آيات 90 تا 93 سوره اسراء توسل جستهاند كه گروهى از پيامبر