نامه به سران حكومتها

در اين هنگام قدرت اسلام بالا گرفته بود و مى‌بايست دامنه آن به خارج جزيره عربستان نيز كشيده شود و نخستين شعاع خورشيد اسلام به بيرون اين جزيره بتابد.

پيامبربراى انجام فرمان خداوند متعال رسولانى را همراه نامه براى كسرى‌ (شاه ايران)، قيصر (حاكم روم) [1]، نجاشى (حاكم حبشه) و مقوقس (فرمانرواى مصر) و عدّه ديگرى از سران و زمامدارن فرستاده و آنان را به اسلام دعوت كرد.

جز خسرو پرويز پادشاه ايران عده‌اى پاسخ مساعد دادند و بعضى هم سكوت كردند و اين دليل آن است كه يا تبليغات صحيح اسلامى به آنها رسيده بود و از حقايق اسلام آگاهى يافته بودند و يا قدرت اسلام را احساس كرده و گزارش آن را داشتند و صلاح را در اين مى‌ديدند كه با نيروى نظامى با آنها روبرو نشوند. [2]

از ميان كانون‌هاى توطئه خيبر مركز يهود باقى مانده بود، [3] كه مى‌بايست درهم شكسته شود؛ لذا در سال هفتم پيامبر تصميم گرفت اين قبيله و قبيله ديگرى از يهود كه در سرزمين فدك بودند را تسليم كند.

و پس از آن سراياى متعددى به وقوع پيوست و اسلام همچنان پيروزمندانه از اين موانع گذشت.

اكنون در جزيرة العرب قدرت اسلام در مرحله بسيار بالايى قرار گرفته و

[1]. طبرى، جلد 2، صفحه 288.

[2]. كامل، جلد 1، صفحه 591.

[3]. طبرى، جلد 2، صفحه 298، و ابن هشام، جلد 3، صفحه 342.