جالب اين‌كه در جاى ديگر، حفظ و حمايت از يتيمان را هم‌رديف توحيد و مسائل ديگر انسانى قرار مى‌دهد و مى‌فرمايد: لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَاناً وَذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ: «به خاطر بياوريد هنگامى كه از بنى اسرائيل پيمان گرفتيم (پيمانى كه سر مشق امتهاى ديگر نيز هست) جز خداوند يگانه را پرستش نكنيد و نسبت به پدر و مادر و يتيمان و بينوايان نيكى كنيد و به مردم نيك بگوييد، نماز را برپا داريد و زكات را بپردازيد» [1].

گفتنى است كه پنج دستور انسانى مربوط به حقوق بشر را در كنار دو برنامه كه از مهم‌ترين برنامه‌هاى اسلام در زمينه اعتقاد و عمل است- يعنى توحيد و نماز- قرار داده است.

چهارم: اهتمام به تأمين آزادى و امنيت‌

آزادى عقيده، آزادى انسان و امنيت در تمام ابعاد، از مهم‌ترين امورى است كه در قوانين قرآن پيش بينى شده و آيه معروف: لَا إِكْرَاهَ فِى الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنْ الغَىِ‌: «اكراهى در قبول دين، نيست. (زيرا) راه درست از راه انحرافى، روشن شده است.» [2] اشاره به همين امر دارد.

در يك آيه يكى از اهداف مهم بعثت رسول الله صلى الله عليه و آله را، شكستن زنجيره‌هاى اسارت مى‌شمرد و مى‌فرمايد: وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِى كَانَتْ‌

[1]. سوره بقره، آيه 83.

[2]. سوره بقره، آيه 256.