مقام علمى انبيا

بى شك رهبران جوامع انسانى عموماً، و رهبران الهى خصوصا، بايد سهم وافرى از علم و آگاهى در شئون مختلف داشته باشند، و از آن‌جا كه مأموريت انبيا مأموريتى است كه قلمروش جسم و جان انسان‌ها، و به تعبير ديگر دنيا و آخرت نوع بشر را شامل مى‌شود، اطلاعات زيادى بايد داشته باشند.

اضافه بر اين، آگاهى آنها بايد خالى از هرگونه نارسايى و نقصان و خطا و اشتباه باشد، تا بندگان خدا بر آنها اعتماد كنند، به راه خطا نروند و به عنوان نماينده پروردگار مردم را به گمراهى نكشانند.

به همين دليل، به گواهى آيات قرآن خداوند آنها را قبل از هر چيز مجهز به سلاح علم و دانش مى‌كرده است، آيات زير نشان روشنى بر اين معناست كه از آدم تا خاتم را شامل مى‌شود:

1- خداوند به آدم عليه السلام چنان علم و دانشى داد كه ملائكه با آن مقام علمى و آگاهى كه در امور عالم دارند در برابر او زانو زدند: وَ عَلَّمَ آدَمَ الْاسْماءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلائِكَةِ فَقَالَ انْبِئُونِى بِاسْمَاءِ هؤُلاءِ انْ كُنْتُم صَادِقِينَ* قَالُوا سُبْحَانَكَ لَاعِلْمَ لَنَا الَّا مَا عَلَّمْتَنَا انَّكَ انْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ* قَالَ يَاآدَمُ انْبِئْهُمْ بِاسْمَائِهِمْ فَلَمَّا انْبَأَهُمْ بِاسْمَائِهِمْ قَالَ الَمْ اقُلْ لَكُمْ انِّى اعْلَمُ غَيْبَ السَّمواتِ وَ الْارْضِ وَ اعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَ مَا كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ.

«خداوند علم اسما را همگى به آدم آموخت، بعد آنها را به فرشتگان عرضه داشت و فرمود: اگر راست مى‌گوييد اسامى آنها بر شماريد فرشتگان گفتند: منزهى تو، ما چيزى جز آنچه به ما تعليم داده‌اى نمى‌دانيم، تو دانا و حكيمى- فرمود: اى آدم! آنها را از اسامى اين موجودات آگاه كن، هنگامى كه آنها را آگاه كرد خداوند فرمود: نگفتم من غيب آسمان‌ها و زمين را مى‌دانم و نيز مى‌دانم آنچه را آشكار مى‌كنيد يا پنهان مى‌داشتيد» (بقره 31 تا 33).