2- نفخ صور يا فرياد مرگ و حيات‌

اشاره:

در آيات فراوانى از قرآن مجيد اشاراتى به مسأله نفخ صور آمده است، از اين آيات به خوبى استفاده مى‌شود كه دوبار در صور دميده مى‌شود: يك بار در پايان جهان كه همه خلايق مى‌ميرند و اين نفخه مرگ است، و بار ديگر در آستانه رستاخيز كه همه مردگان زنده مى‌شوند، و اين نفخه حيات است.

در حقيقت توقف و از كار افتادن اين جهان، و آغاز حركت جهان ديگر تشبيه به توقف و حركت لشكرها و قافله‌ها شده است كه با صداى شيپور مخصوص يا صداى بلند ديگرى همگى با هم از راه رفتن باز مى‌ايستند و متوقف مى‌شوند، و با صداى ديگرى به پا مى‌خيزند و حركت مى‌كنند.

در اين‌كه‌ «صور» چيست؟ و منظور از «نفخ» كدام است؟ بحث‌هاى مشروحى داريم كه بعداً به خواست خدا مى‌شنويد آنچه در اين‌جا توجه به آن لازم است اين است كه درباره اين دو حادثه مهم «شش تعبير مختلف» در قرآن مجيد آمده است:

گاه تعبير به‌ «نفخ صور»

گاه تعبير به‌ «صيحة»

گاه تعبير به‌ «نقر فى الناقور»

گاه تعبير به‌ «صاخّة»

و گاه تعبير به‌ «قارعة»

و بالاخره گاهى از آن به‌ «زجرة» تعبير شده است.

شرح اين شش عنوان را در آيات آينده خواهيد خواند.

با اين اشاره به قرآن باز مى‌گرديم و به آيات زير گوش جان فرا مى‌دهيم:

1- وَ نُفِخَ في الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ في السَّمواتِ وَ مَنْ فى الْأرْضِ الّا مَنْ شاءَ اللَّه ثُمَّ نُفِخَ فيهِ اخْرى‌ فَاذا هُمْ قِيامٌ يَنْظُرونَ‌