ترجمه:

1- و كسانى كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند اهل دوزخند و هميشه در آن خواهند بود.

2- آنها پيوسته مى‌خواهند از آتش خارج شوند ولى نمى‌توانند خارج شوند، و براى آنها مجازات پايدارى است.

3- امّا آنها كه شقاوتمند شدند در آتشند و براى آنها زفير و شهيق (ناله‌هاى طولانى دم و باز دم) است- جاودانه در آن خواهند ماند تا آسمان‌ها و زمين برپاست، مگر آنچه پروردگارت بخواهد كه پروردگارت هرچه را اراده كند انجام مى‌دهد.

4- آنها فرياد مى‌شكند اى مالك دوزخ! آرزو داريم پروردگارت ما را به ميراند (تا آسوده شويم!) مى‌گويد: شما در اينجا ماندنى هستيد!.

5- و (در اين موقع) پيروان مى‌گويند كاش بار ديگر ما به دنيا بر مى‌گشتيم تا از اين پيشوايان گمراه بيزارى جوييم آنچنان كه آنها (امروز) از ما بيزارى جستند (آرى) اين چنين خداوند اعمال آنها را به صورت حسرت‌زايى به آنها نشان مى‌دهد و هرگز از آتش (دوزخ) خارج نخواهند شد.

تفسير و جمع‌بندى‌

عذاب خلد يا (عذاب جاويدان)

در نخستين آيه به تعبير معروف‌ «خلود» (جاودانگى) برخورد مى‌كنيم، مى‌فرمايد: كسانى كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند، اهل آتشند و در آن خلود دارند (وَالذَّينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآياتِنا اولئِكَ اصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُونَ).

اين در حالى است كه در بعضى از آيات قرآن به دنبال واژه «خلود» تعبير به «ابديت» شده كه تأكيد مجددى براى آن محسوب مى‌شود، از جمله مى‌فرمايد: «كسى كه نافرمانى خدا و رسولش كند آتش دوزخ از آن اوست، جاودانه تا ابد در آن خواهند ماند» (وَ مَنْ يَعصِ اللَّه وَ رَسُولَهُ فِانَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِدينَ‌