تَرْمي بِشَررٍ كَالقَصْرِ- كَانَّهُ جِمالَةٌ صُفْرٌ (مرسلات 30- 33).

5- و يتَجنَّبُها الأشْقى- الذَّي يصْلى النَّارَ الكُبرى- ثُمَّ لا يَمُوتُ فيها وَ لا يَحيى‌ (اعلى 11- 13).

ترجمه:

1- گنهكار دوست مى‌دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند، و همسر و برادرش را، و قبيله‌اش را كه هميشه از او حمايت مى‌كردند و تمام مردم روى زمين را، تا مايه نجاتش شود.

2- در آن روز هيچ‌كس عذابى همانند عذاب او نمى‌كند و هيچ‌كس همچون او كسى را به بند نمى‌كشد.

3- خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات مى‌كند.

4- برويد به سوى سايه سه شاخه! (از دودهاى خفقان بار آتش!) سايه‌اى كه نه آرام بخش است و نه از شعله‌ها جلوگيرى مى‌كند، جرقه‌هايى از خود پرتاب مى‌كند مانند يك كاخ! گويى (در سرعت و كثرت) همچون شتران زرد رنگى هستند (كه به هر سو پراكنده مى‌شوند).

5- اما بدبخت‌ترين افراد از آن (تذكر الهى) دورى مى‌گزيند، همان كسى كه در آتش بزرگ وارد مى‌شود، سپس در آن آتش نه مى‌ميرد و نه زنده مى‌شود!.

تفسير و جمع‌بندى‌

شدت عذاب دوزخ در قيامت به اندازه‌اى است كه قرآن در نخستين آيات مورد بحث مى‌فرمايد:

«شخص گنهكار دوست مى‌دارد كه فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند- (حتى) همسر و برادرش، و قبيله‌اش را كه هميشه از او حمايت مى‌كردند» و تمام مردم روى زمين را تا سبب نجاتش شود (يَودّ المُجْرِم لَو يفْتَدي مِن عَذاب يَوْمَئِذٍ بِبَنيهِ وَ صَاحِبَتِه وَ اخِيه وَ فصيلَتِهِ التِي تُؤْويهِ- وَ مَنْ فِي الأرْضِ جَميعَاً