8- الْيَوْمُ الْمَوْعُودُ

اين نام نيز تنها در يك آيه از قرآن آمده است، در آغاز سوره بروج آيه 2 به عنوان يك سوگند مهم مى‌فرمايد: وَ الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ «سوگند به آن روز موعود» روزى كه وعده گاه همه آنجاست و تمام انبياء وعده آن را داده‌اند.

بعضى از مفسّران يوم موعود را اشاره به روز خارج شدن از قبرها، يا روزى كه وعده شفاعت پيامبر در آن داده شده است تفسير كرده‌اند، در حالى كه همه اين معانى در معناى اوّل جمع است. [1]

جالب اين‌كه قرآن مجيد سوگند به آن روز را به دنبال سوگند به آسمان كه داراى برج‌هاى بسيار است قرار داده‌ (وَ السَّماءِ ذاتِ الْبُرُوجِ) اشاره به اينكه عظمت آن روز همچون عظمت آسمان است، يا اشاره به اينكه اگر آن روز موعود نباشد آفرينش اين آسمان عظيم با آن نظام دقيقى كه بر آن حكمفرماست بيهوده و بى‌هدف خواهد بود، چرا كه چند روزه زندگى دنيا ارزش آن را ندارد كه چنين نظام عظيم و گسترده‌اى به خاطر آن آفريده شود.

به هر حال شبيه اين «نام» با تعبير ديگرى در آيه 83 زخرف آمده است‌ فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَ يَلْعَبُوا حَتّى‌ يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذى يُوْعَدُونَ: «آنها را رها كن تا در باطل خود غوطه‌ور باشند و سرگرم بازى شوند، تا روزى را كه به آنها وعده داده شده است ملاقات كنند». [2]

9- يَوْمُ الخُلُود

(روز جاودانگى)

اين تعبير يك بار در آيات قرآن به چشم مى‌خورد، آنجا كه مى‌فرمايد: ادْخُلُوها بِسَلامٍ ذالِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ، «در آن (بهشت جاويدان) به سلامت داخل شويد آن روز جاودانگى است» (ق 34).

با توجه به اين‌كه تعبير فوق بعد از توصيف «بهشت» در آيات همان سوره ق وارد شده، انتخاب اين نام به خاطر بيان ابديت اين موهبت عظيم الهى و اين پاداش بزرگ نيكوكاران و تمام نعمت‌هاى آن است و در حقيقت يوم الخلود بعد از ورود در بهشت آغاز مى‌شود.

اين تعبير، سخنى را كه قبلًا اشاره كرديم به روشنى تأييد مى‌كند كه نام‌ها و توصيف‌هاى قيامت‌

[1]. روح المعانى، جلد 30، صفحه 86.

[2]. شبيه اين تعبير در آيه 42 معارج و 60 سوره ذاريات نيز آمده است.