به اين دليل كه سيره قرآن بيان اصول كلّى است و جزئيات را به سنّت واگذار مى‌كند.

آنچه از سنت در اين زمينه استفاده مى‌شود امور زير است:

الف- سؤال قبر

از روايات بسيارى استفاده مى‌شود كه هنگامى كه انسان را در قبر گذاشتند دو فرشته از فرشته‌هاى الهى به سراغ او مى‌آيند، و از اصول و عقايد او، توحيد و نبوت و ولايت و حتى طبق بعضى از روايات از چگونگى مصرف كردن عمر در طرق مختلف، و طريق كسب اموال و مصرف آنها، او سؤال مى‌كنند، چنانچه از مؤمنان راستين باشد به خوبى از عهد جواب برمى‌آيد و مشمول رحمت و عنايات حق مى‌شود، و اگر نباشد در پاسخ اين سؤالات درمى‌ماند و مشمول عذاب دردناك برزخى مى‌شود.

از اين دو فرشته در بعضى از روايات به عنوان «ناكر» و «نكير» و در بعضى «منكر» و «نكير» ياد شده است. [1]

در حديثى از امام على بن الحسين عليه السلام مى‌خوانيم: «در هر جمعه در مسجد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم مردم را با اين سخنان موعظه مى‌كرد و اندرز مى‌داد به گونه‌اى كه مردم محتواى آن ار حفظ كردند و نوشتند، مى‌فرمود: أَيُّها الناسُ اتَقُوا اللَّه وَ اعْلَمُوا انَكُمْ أَلَيهِ تُرجَعُونَ ...

: «مردم! تقواى الهى را پيشه كنيد و بدانيد به سوى او باز مى‌گرديد ... سپس در بخش ديگرى از كلمات شريف و تكان دهنده‌اش به ورود دو فرشته منكر و نكير، براى سؤال قبر اشاره كرده، مى‌فرمايد:

الا وَ انَّ اوَّلَ ما يَسْئَلانِكَ، عَنْ رَبِّكَ الَّذى كُنْتَ تَعْبُدُهُ، وَ عَنْ نَبِيِّكَ الَّذى ارْسِلَ إلَيْكَ، وَ عَنْ دِينِكَ الَّذِى كُنْتَ تُدِينُ بِهِ، وَ عَنْ كِتابِكَ الَّذِى كُنْتَ تَتْلُوهُ، وَ عَنْ إمامِكَ الّذى كُنْتَ تَتَوَلّاهُ، ثُمَّ عَنْ عُمْرِكَ فيما أَفْنَيَتَهُ وَ مالِكَ مِنْ أَيْنَ إكْتَسَبْتَهُ وَ فيما أَتَلَفْتَهُ فَخُذْ حِذْرَكَ، وَ أَنْذِرْ لِنَفْسِكَ، وَ اعِدَّ لِلجَوابِ قَبْلَ الأمِتحانِ وَ الْمَسْألَةِ وَ ألْاختِبارَ، فَإنْ تَكُ مُؤْمِناً تَقِيّاً عارِفاً بِدِيْنِكَ مُتَّبِعاً لِلْصادِقينَ مُوْالِياً لأَوْلِياءِ اللَّهِ لَقاكَ اللَّهُ حُجَّتَكَ، وَ أَنْطَقَ لِسانَكَ بِالصَّوابِ، فَأَحْسَنْتَ الجَوابَ فَبُشِّرْتَ بِالجنَّةِ وَ الرّضِوانِ مِنَ اللَّه وَ الخَيْراتِ الحِسانِ، وَ اسْتَقْبَلْتَكَ المَلائِكَةُ بِالرُّوحِ وَ الرَّيحانِ، وَ إنْ لَمْ تَكُنْ كَذلِكَ تَلَجْلَجَ لِسانُكَ وَ دَحَضَتْ حُجَّتُكَ وَ عَمِيتَ عَنْ الْجَوابِ، وَ بُشِّرْتَ بِالنارِ وَ اسْتَقَبَلَتْكَ مَلائِكَةُ العَذابِ! ...

[1]. اوّلى در اصول كافى، جلد 2، صفحه 633، حديث 26 (باب النوادر) و دوّمى در بحارالانوار جلد 6، صفحه 222 و 223 (حديث 22 و 24) آمده است.