1- مرگ دروازه عالم بقاء

اشاره:

گرچه نام مرگ براى بسيارى هول‌انگيز و وحشتناك است، ولى در جهان‌بينى اسلامى اين موضوع چهره ديگرى دارد، چرا كه مرگ گذرگاهى است به جهان ديگر، و در حقيقت يك تولّد ثانوى محسوب مى‌شود.

نوزاد به هنگام تولد سخت گريه مى‌كند شايد گمان مى‌كند دارد از بين مى‌رود و نابودى گردد در حالى كه وارد جهانى بسيار وسيع‌تر از شكم مادر مى‌شود.

در عين حال گذشتن از اين دروازه براى همه خوشايند نيست، تنها براى كسانى خوشايند است كه زاد و توشه كافى همراه خود براى اين سفر بزرگ فراهم كرده باشند، و به همين دليل اگر بدكاران و مجرمان- حتى با اعتقاد به زندگى پس از مرگ- از آن وحشت كنند عجب نيست.

چنين نگرشى درباره مرگ از يك سو به انسان قدرت جهاد و ايثار و فداكارى مى‌دهد، و ترس از مرگ او را به ذلت و زبونى و خوارى نمى‌كشاند و از سوى ديگر هشدارى است به انسان‌ها در برابر گناهان و وسيله مؤثرى است براى تربيت آنها.

قرآن مجيد روى اين مسأله تكيه كرده و با تعبيرات مختلفى اين رويداد مهّم را كه به هر حال براى تمامى افراد بدون استثناء رخ مى‌دهد حقيقت آن را شكافته و گفتنى‌ها را پيرامون آن گفته است.

با اين اشاره به قرآن باز مى‌گرديم و آيات زير گوش جان مى‌سپاريم:

با اين اشاره به مرحله نخست يعنى مرحله مرگ توجه مى‌كنيم و به آيات پرمعناى زير گوش جان فرا مى‌دهيم (توجه داشته باشيد هر آيه ناظر به يكى از ابعاد اين موضوع است).

1- كُلُّ نَفْسٍ ذائَقَةُ الْمَوْتِ وَ انَّما تُوَفَّونَ اجُوْرَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ.

(آل‌عمران- 185)

2- اللَّهُ يَتَوَفَّى‌ اْلَانْفُسَ حَينَ مَوْتِها وَ الَّتى لَمْ تَمُتْ فى مَنامِها فَيُمْسِكُ الَّتَى‌