ترجمه:

1- خداوند آن كس كه بادها را فرستاد تا ابرهايى را به حركت در آورند، ما اين ابرها را به سوى سرزمين مرده‌اى مى‌رانيم و به وسيله آن زمين را بعد از مردنش زنده مى‌كنيم، رستاخيز نيز همين گونه است!

2- و به وسيله باران زمين مرده را زنده كرديم آرى زنده شدن مردگان نيز همين گونه است.

تفسير و جمع‌بندى‌

4- معاد همچون زنده شدن زمين‌هاى مرده است‌

تفسير اين آيات در مباحث پيشين به مناسبات ديگرى گذشت، اكنون از اين ديدگاه به آنها نگاه مى‌كنيم كه قرآن مجيد، رستاخيز انسان‌ها را تشبيه به حيات زمين به وسيله نزول باران مى‌كند، و با صراحت مى‌گويد: (كَذلِكَ النُّشُورُ) «رستاخيز انسان‌ها نيز همين‌گونه است».

و در مورد ديگرى مى‌گويد: (كَذلِكَ الْخُرُوجُ) «بيرون آمدن انسان‌ها (از قبرها) نيز همين‌گونه است».

اين تعبيرات و تعبيرات مشابه آن به خوبى حكايت از معاد جسمانى دارد، چرا كه اگر اين جسم عنصرى بار ديگر، لباس حيات نمى‌پوشيد تشبيه آن به حيات زمين بعد از مرگش كاملًا بى‌تناسب بود، زيرا معاد روحانى چيزى جز بقاء روح بعد از مرگ تن نيست، بقاى روح چه شباهتى به حيات زمين بعد از مرگ دارد؟!

همان‌گونه كه اشاره كرديم، در قرآن آيات ديگرى نيز به همين مضمون با عبارات و در لباس‌هاى مختلف ديده مى‌شود كه همه، دلائل معاد جسمانى است.

گروه پنجم:

آياتى است كه نشان مى‌دهد مخالفان پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم يا ساير پيامبران در برابر مسأله معاد،