راه ديگر براى اثبات امكان بازگشت به زندگى مجدد در قيامت، توجه به قدرت
بىپايان خداست.
زيرا بحث درباره معاد، بعد از قبول اصل توحيد و قبول صفات ثبوتيه و سلبيه حق
است، و مىدانيم يكى از صفات ثبوتيه او «قدرت مطلقه» و توانايى بر هرچيز است، و
بهترين راه براى اثبات قدرت او بر هر كار، علاوه بر اينكه واجب الوجود داراى هستى
نامحدود و طبعاً قدرت نامحدود است، ملاحظه عظمت جهان آفرينش است.
وسعت آسمانها و منظومهها و كهكشانها، كثرت و عظمت كواكب ثوابت و سيارات،
تنوع گوناگون موجودات زنده، اعم از گياهان و حيوانات، ريزهكارىهاى عجيب ساختمان
سلولهاى زنده و دانههاى اتم.
همه اينها نشانه قدرت بىپايان اوست، و با قبول چنين اصلى جايى براى اين ايراد
باقى نمىماند كه چه كسى مىتواند استخوان پوسيده را زنده كند، و چگونه ممكن است
خاكهاى پراكنده جمع شوند و لباس حيات در تن بپوشد؟!
اين عصاره مطالبى است كه در اين بخش به سراغ آن مىرويم، و در آيات متعددى از
قرآن مجيد به آن اشاره شده، قبل از توضيح بيشتر به اين آيات گوش جان فرا مىدهيم: