نيافته‌اند، و به فرض كه روزى بتوانند با استفاده از وسائل و اسباب مختلف طبيعى پيدايش يك سلول زنده را از مواد بى‌جان طبيعت تحقق بخشند، باز عجز و ناتوانى انسان از درك تنوع حيات و پيدايش چهره‌هاى مختلف آن به حال خود باقى است.

و در يك كلام مى‌توان گفت: پديد آورنده حيات در چهره‌هاى مختلف، صاحب علم و قدرت بى‌پايانى است و پيدايش انواع موجودات زنده روشن‌ترين سند عظمت علم و قدرت خداوند است.

البتّه چنانكه گفته شد حيات اقسامى دارد، از حيات گياهى گرفته، تا حيات انسانى و بالاتر از آن، و آثار آنها متفاوت است.

دانشمندان وقتى به مسأله حيات انسانى مى‌رسند مى‌گويند آن حالتى است كه همراه با علم و شعور و قدرت و فعاليت است.

التبه علم و قدرت در ما از لوازم حيات است و حقيقت حيات نيست، و لذا در بعضى از حالات انسان زنده است بى‌آن‌كه علم و قدرتى داشته باشد.

ولى مسلماً حياتى كه در انسان وجود دارد، از عوارض جسم است و درباره خداوند متصوّر نيست.

آنچه از حيات در مورد خداوند قابل قبول است همان علم بى‌پايان و قدرت او بر همه چيز است كه بالاترين مفهوم حيات را براى او اثبات مى‌كند.