دَعاكُمْ لِما يُحْيِيْكُمْ‌: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! دعوت خدا و پيامبر را اجابت كنيد هنگامى كه شما را به سوى چيزى مى خواند كه شما را حيات مى‌بخشد» [1]

و گاه در مورد حيات آخرت به كار مى‌رود مانند: و انَّ الدّارَ الْاخِرَةَ لَهِىَ الْحَيوانُ‌: «و فقط سراى آخرت، سراى زندگى (واقعى) است» [2]

و از همه بالاتر در مورد خداوند چنانكه در آيات مورد بحث آمد، و خواهيم ديد كه حيات حقيقى و ازلى و ابدى ثابت و پايدار كه هيچ‌گونه مرگ و هلاكى در آن نيست فقط حيات خداوند است. [3]

«قَيُّوم» صيغه مبالغه از ماده قيام است و قيام به معناى ايستادن، يا تصميم‌گيرى است و معناى دوم به معناى اوّل بازگشت مى‌كند، چرا كه انسان وقتى تصميم به كار مى‌گيرد براى انجام آن به پا مى‌خيزد، و لذا اين واژه در معناى تصميم‌گيرى به كار رفته است.

بعضى «قيوم» را به معناى قيام كننده و حافظ و مدير و مدبّر دانسته‌اند كه آنچه مايه قوام افراد يا موجودات ديگر است در اختيار آنها مى‌گذارد.

هنگامى كه اين واژه در مورد خداوند به كار مى‌رود به معناى كسى است كه قيام به امر مخلوقات و ارزاق و عمر و حيات و مرگ آنها دارد، امور مختلف آنها را تدبير مى‌كند، و آنچه مورد نياز آنها است در اختيارشان قرار مى‌دهد.

بعضى نيز آن را به معناى قائم بالذات و مقوّم موجودات ديگر تفسير كرده‌اند

[1]. سوره انفال، آيه 24.

[2]. سوره عنكبوت، آيه 64.

[3]. التحقيق فى كلمات القرآن الكريم (ماده حى).