از آن واقع مى‌شود و زمينه ساز قيام آن حضرت خواهد بود و قيامى مشروع است.

از مجموع آنچه در اين فصل گفته شد به خوبى استفاده مى‌شود كه قبل از قيام مهدى (عج) قيام هاى ديگرى صورت مى‌گيرد كه جنبه الهى دارد؛ بعضى به نتيجه مى‌رسد و بعضى به شكست منتهى مى‌شود، و چنان نيست كه هر پرچمى كه قبل از حضرت مهدى (عج) برافراشته شود پرچم طاغوت باشد؛ هر چند با اجازه اهل بيت عليهم السلام يا در مسير اهداف آنها قرار گيرد. (دقت كنيد)

3- آخرين سخن اينكه رواياتى كه مى‌گويد: «هر قيامى قبل از قيام مهدى (عج) صورت گيرد قيامى شرك آلود و در مسير طاغوت است بايد آن چنان تفسير شود كه هم با مسلّمات فقهى و احكام امر به معروف و نهى از منكر مبارزه با فساد سازگار باشد، و هم با قيام هاى متعددى كه در زمان معصومين واقع شده و بر آن صحّه نهادند هماهنگ گردد؛ و براى تفسير اين روايات چند راه در پيش داريم:

1- منظور از آن قيام هايى است كه بدون اذن و اجازه معصومين يا حكّام شرع و نائبان عام امام در عصر غيبت صورت بگيرد.

2- منظور قيام هايى است كه به قصد دعوت به خويش و نه دعوت به سوى اهداف آل محمد صلى الله عليه و آله انجام گيرد كه در روايات مكرّر به آن اشاره شده است.

3- منظور قيام هايى است كه در مقاطع خاصّى صورت مى‌گيرد كه هيچگونه آمادگى براى اين گونه قيام ها نيست، و ائمّه هدى عليهم السلام براى پيشگيرى از اين قيام هاى زودرس و ناپخته آن جمله‌ها را فرمودند و از آن نهى كردند.

در اينجا بار ديگر بازگشت به قرآن مجيد مى‌كنيم و دعوت هاى عمومى قرآن را مى‌نگريم كه امت اسلامى را دعوت به قيام بر ضد ظالمان و حمايت از مظلومان و اقامه قسط و عدل مى‌كند.

در آيه 75 سوره‌ «نساء» مى‌خوانيم: وَ ما لَكُمْ لاتُقاتِلُونَ فى سَبيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَالْوِلْدانِ الَّذينَ يَقُولُونَ رَبَّنا اخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الظّالِمِ اهْلُها وَاجْعَلْ لَنا مِنْ‌