بايد توجّه داشت كه بلاها نيز منشأ طبيعى دارند، هر كجا شرايط ايجاب بكند بلا رخ مى‌دهد.

همان‌طور كه در روايت‌ها نيز آمده است يكى از شرايط نزول بلا، شيوع برخى از گناهان بزرگ در ميان مردم است؛ در دعاى كميل چنين مى‌خوانيم:

«اللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُ نُوبَ الَّتى تُغَيِّرُ النِّعَمَ، اللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُنْزِلُ الْبَلاءَ ...؛

بار خدايا! گناهان مرا ببخش كه نعمت‌ها را دگرگون مى‌كند، بارالها! آن گناهان مرا بيامرز كه موجب نزول بلا مى‌شود!».

قرآن نيز مى‌فرمايد: «وَ اتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصِيبَنَّ الَّذينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خاصَّةً؛ و از فتنه‌اى بپرهيزيد كه تنها به ستمكاران شما نمى‌رسد (بلكه همه را فراخواهد گرفت، چرا كه ديگران سكوت اختيار كردند.)»! [1]

[1]. سوره انفال، آيه 25.