17- آيا قلب مركز ادراكات است؟

سؤال‌

قرآن مجيد تفكّر و تعقّل را به قلب نسبت مى‌دهد، چنان‌كه چشم و گوش را وسيله ديدن و شنيدن معرّفى مى‌كند؛ حتّى جايگاه قلب را در سينه معيّن نموده، آن‌جا كه مى‌فرمايد:

«... وَلكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتى فِى الصُّدُور؛ ... بلكه دلهايى كه در سينه‌هاست كور مى‌شود.» [1] و از طرفى «فيزيولوژيستها» پس از آزمايشهاى زيادى به اين نتيجه رسيده‌اند كه وسيله تفكّر مغز است و كار قلب تنها پخش خون به نقاط مختلف بدن مى‌باشد و قلب بسان تلمبه خودكارى است كه دائماً در حركت مى‌باشد.

پاسخ‌

آنچه دانشمندان در علوم مختلف از قبيل فيزيولوژى و روان‌شناسى- اثبات كرده‌اند اين است كه: اعصاب و مغز انسان مانند ساير اعضاى بدن وظيفه خاصّى دارند و اعصاب بدن بر اثر پيوستگى و ارتباط خاص با اعصاب مغز، آنچه را كه از خارج دريافت مى‌كنند به مغز مخابره مى‌نمايند؛ مثلًا، هنگامى كه دست ما در برابر عامل خارجى مانند آتش قرار مى‌گيرد، فوراً اثر انعكاسى آتش را به ستاد

[1]. سوره حج، آيه 46