35- آيا بايد كم خنديد و زياد گريست؟

سؤال‌

منظور از آيه‌ فَلْيَضحَكُوا قَليلًا وَلْيَبكُوا كَثيراً [1] چيست؛ آيا مفهومش اين است كه خداوند در اين آيه به مردم دستور مى‌دهد كه بخندند و زياد گريه كنند، با آن كه گريه زياد داراى ضررهايى است كه مسلّماً شارع مقدّس اسلام به آن راضى نيست و از طرفى خنده موجب نشاط و مفرّح جسم و روح است چرا از آن جلوگيرى به عمل آيد؟

پاسخ‌

كسانى كه آيه شريفه را چنين معنا كرده‌اند در حقيقت توجّه به صدر و ذيل آن نكرده‌اند، آيه مزبور در سوره «توبه» در ضمن آياتى است كه درباره منافقان و متخلّفان از دستور جهاد اسلامى گفتگو مى‌كند و پيش از آن اين آيه است:

«فَرِحَ الُمخَلَّفُونَ بِمَقعَدِهِمْ خِلافَ رِسول اللّهِ وَ كَرِهُوا انْ يُجاهِدوا بِامْوالِهِمْ وَ انْفُسِهِمْ فى سَبيلِ اللّهِ وَ قالُوا لاتَنفِرُوا فى الْحَرِّ قُلْ‌نارُ جَهَنَّم اشَدُّ حَرّاً لو كانُوا يَفقَهُونَ؛ بازماندگان از «جنگ تبوك» از مخالفت با رسول خدا خوشحال شدند؛ و كراهت داشتند كه با اموال و جانهاى خود در راه خدا جهاد كنند و (به يكديگر و

[1]. سوره توبه، آيه 82.