30- چرا انفاق تشبيه به گندم هفتصد دانه شده؟

سؤال‌

در آيه شريفه: «مَثَلُ الَّذينَ يُنفِقونَ اموالَهُم فى سَبيلِ اللّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ انْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فى كُلِّ سُنبُلَةٍ مائة حَبَّة وَ اللّهُ يُضاعَفُ لِمَن يَشاءُ وَ اللّهُ واسِع عَليم؛ كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند، همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند كه در هر خوشه، يكصد دانه باشد؛ و خداوند آن را براى هر كس بخواهد (و شايستگى داشته باشد)، چند برابر مى‌كند؛ و خدا (از نظر قدرت و رحمت) وسيع، و (به همه چيز) داناست.» [1] با اين كه ما از اكثر كشاورزان و مهندسين كشاورزى كه مطّلع هستند و از ميزان محصولات گندم كشورهاى مختلف با خبر مى‌باشند سؤال كرده‌ايم كه اگر زمينى داشته باشيم از هر نظر آماده و آب را هم بموقع به آن بدهند و پرندگان هم دانه‌اى از آن نبرند و دانه در زمين نيز خراب نشود و آفتى هم پيدا نكند و جنس خاك و جنس زمين هم خوب باشد-/ خلاصه تمام شرايط كشت و غلّات در آن مساعد باشد-/ از يك خروار گندم چقدر حاصل مى‌شود برداشت، جواب داده‌اند سى و حداكثر چهل خروار و تا به حال ديده نشده زمينى بيش از اين حاصل بدهد.

پس در اين صورت چطور خداوند مى‌فرمايد: مانند دانه‌اى است كه هفتصد

[1]. سوره بقره، آيه 261.