13- آيا اين آيات عقيده تكامل انواع را تأييد مى‌كند؟

سؤال‌

كتابى نوشته شده است كه نويسنده آن پس از توضيحات فراوانى درباره صحّت نظريّه «ترانسفورميسم» (تكامل تدريجى موجودات جاندار از نوعى به نوع ديگر) خواسته است آن را با آيات قرآن نيز تطبيق نمايد و به قول خود ثابت كند كه قرآن نيز طرفدار تئورى تكامل تدريجى موجودات زنده از نوعى به نوع ديگر است؛ و لذا به دو آيه زير براى منظور خود استدلال كرده است:

1-/ «اوَ لَا يَذْكُرُ الانْسَانُ انّا خَلَقْناهُ مِن قَبْلُ وَ لَمْ يَكُ شَيْئاً؛ آيا انسان به خاطر نمى‌آورد كه ما پيش از اين او را آفريديم در حالى كه چيزى نبود؟!» [1] نويسنده كتاب، از كلمه «من قبل» و «لم يك شيئاً» اين طور استنباط كرده كه آدمى، پيش از رسيدن به مرحله كمال چيزى بوده، ليكن به صورت‌هاى مختلفى از حيوانات-/ از سلّول‌هاى تك ياخته‌اى گرفته تا ميمون‌هاى انسان نما-/ مى‌زيسته، نهايت آن كه از كمالات انسانى فعلى، هيچ نشانه جسمى يا معنوى نداشته است!

2-/ «هَلْ اتَى عَلَى الانْسانِ حَين مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً؛ آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود؟!» [2]

[1]. سوره مريم، آيه 67.

[2]. سوره انسان، آيه 1.