15- چرا فرزندان نامشروع از برخى مناصب محرومند؟

سؤال‌

با آن كه مى‌دانيم فرزندانى كه از روابط نامشروع به وجود مى‌آيند به هيچ وجه دخالتى در عمل پدر و مادرشان نداشته و مرتكب گناه و معصيتى نشده‌اند، در عين حال مى‌بينيم كه در روايات اسلامى، از فرزندان نامشروع به انحاى مختلف نكوهش شده است؛ به علاوه به آنان اجازه داده نشده كه پاره‌اى از مشاغل و مناصب مهمّ اجتماعى مانند قضاوت، امامت جماعت، فتوا و ... را اشغال نمايند.

چگونه ممكن است كسى كه به هيچ وجه مرتكب گناه و معصيتى نشده، تنها به خاطر اين كه پدر و مادر او مجرم و گناهكارند تا اين اندازه مورد نكوهش و توبيخ قرار گيرد و تا اين مقدار از حريم سعادت و تصدّى مناصب مهمّ اجتماعى محروم گردد؟!

بعلاوه، بعضى مى‌گويند: اين گونه فرزندان هرگز به بهشت نمى‌روند و روى سعادت نمى‌بينند؛ آيا اين سخن-/ با اين كه مى‌دانيم خداوند حكيم، گناه كسى را به حساب ديگرى نخواهد نوشت‌ «وَ لا تَزِرُ و ازِرَةٌ وِزْرَ اخْرَى»-/ صحيح است؟

پاسخ‌

ما پيش از آن كه به اصل پاسخ بپردازيم، بايد نكات ذيل را كه زير بناى اين بحث را تشكيل مى‌دهد مورد گفتگو قرار داده، آن‌گاه از آنها نتيجه بگيريم.