10- آيا استغفار با معصوم بودن منافات دارد؟

سؤال‌

با اين كه مى‌دانيم پيغمبران و امامان عليهم السلام معصوم از گناه هستند و هيچ‌گاه از آنها صادر نمى‌شود، در عين حال در برخى از دعاهايى كه از آن بزرگواران رسيده است، ديده مى‌شود كه آنان در ظاهر اقرار به گناه خود كرده و از پيشگاه پروردگار خواستار آمرزش گناهان خويش شده‌اند.

مثلًا در دعاى معروف «كميل» على عليه السلام به پيشگاه خدا عرض مى‌كنم:

«اللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَهْتِكُ الْعِصَم ... اللّهُمَّ اغْفِرْ لِى كُلَّ ذَنْبٍ اذْنَبْتُهُ وَ كُلَّ خَطيئَةٍ اخْطَاْتُها؛

بار خدايا آن گناهان مرا كه رابطه‌ام را از تو قطع مى‌كند، ببخش! ... بارالها! هر گناه و خطايى كه از من سر زده همه را بيامرز! ...».

آيا منظور آنها از اين گونه تعبيرات، تنها مردم بوده كه طرز مكالمه با خدا و طريق طلب آمرزش را ياد بگيرند و يا آن كه حقيقت ديگرى در اين نوع تعبيرات نهفته است؟

پاسخ‌

دانشمندان اسلامى، از دير زمانى به اين ايراد توجّه داشته و پاسخ‌هاى گوناگونى به آن گفته‌اند كه شايد روح همه آنها يك چيز باشد و آن اين كه گناه و