قدرت زبان‌

9

عَن نافِعِ عَن ابنِ عُمَرَ قالَ قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: رَحِمَ اللّهُ عَبداً تَكَلَّمَ فَغَنِمَ او سَكَتَ فَسَلِمَ انَّ اللّسانَ املَكُ شَي‌ءٍ لِلإنسانِ الا وَ انَّ كَلامَ العَبدِ كُلَّهُ عَلَيهِ الّا ذِكرُ اللّهِ تَعالى‌ او امرٌ بِمَعروفٍ او نَهىٌ عَن مُنكَرٍ او اصلاحٌ بَينَ المؤمِنينَ.

فَقال لَهُ مُعاذُ بنُ جَبَلٍ يا رَسولَ اللّهِ، أنُؤاخَذُ بِما نَتَكَلَّمُ؟ فَقالَ: وَ هَل يَكُبُّ النّاسَ عَلى‌ مَناخِرِهِم في النّارِ الّا حَصائِدُ السِنَتِهِم، فَمَن ارادَ السَّلامَةَ، فَليَحفَظ ما جَرى‌ بِهِ لِسانُهُ.

نافع از ابن عمر روايت مى‌كند كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: خدا بيامرزد بنده‌اى را كه از گفتارش سود ببرد و يا سكوت كند تا سالم بماند. زبان بيش از هر چيز ديگرى بر انسان حاكميّت دارد. آگاه باشيد تمام سخنانى كه از انسان صادر مى‌شود به ضررش است، مگر ياد و ذكر خدا، امر به معروف، نهى از منكر و اصلاح بين مؤمنان.

(يكى از اصحاب به نام) معاذ بن جبل گفت: اى رسول خدا، سخن گفتن هم چيزى است كه انسان براى آن مجازات شود؟

فرمود: آيا چيزى جز درويده (محصول) هاى زبان، انسان را با صورت به جهنّم مى‌افكنَد؟ پس هر كه مى‌خواهد سالم بماند (و در امان باشد)، بايد مراقب زبان و گفته‌هايش باشد.

بحارالانوار، ج 77، ص 178