برترى‌جويى‌

17

يا اباذَر، مَن أحَبَّ أن يَتَمَثَّلَ لَهُ الرّجالُ قياماً فَليَتَبَوَّأ مَقعَدَهُ مِنَ النّارِ.

اى‌ابوذر، كسى‌كه دوست داشته‌باشدكه مردان (ديگران) دست به سينه در مقابل او ايستاده باشند، جايگاه او در جهنّم آماده شده است.

بحارالانوار، ج 77، ص 90

نور هدايت‌

در روايات اسلامى درباره حبّ جاه و مقام سخن بسيار است. قرآن در سوره نور به اين مطلب اشاره پرمعنايى كرده مى‌فرمايد: « «تِلْكَ الدَّارُ الْأَخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِى‌الْأَرْضِ وَ لَافَسَادًا»؛ اين سراى آخرت را (تنها) براى كسانى قرار مى‌دهيم كه اراده برترى‌جويى و فساد در زمين را ندارند». [1] مضمون آيه اين است كه جاى كسانى كه علاقه به گردنكشى دارند در بهشت نيست. آخرت تعلّق به كسانى دارد كه مطيع‌اند و در زمين فساد نمى‌كنند.

«علوّ فى‌الارض» معناى وسيعى دارد و هرگونه جاه‌طلبى را شامل مى‌شود. در حديثى اميرمؤمنان على عليه السلام فرمود:

«انَّ الرَّجُلَ لَيُحِبُّ أنَ يَكونَ شِسعُ نَعلِهِ أفضَلَ مِن شِسعِ نَعلِ صاحِبهِ فَيَدخُلُ في هذِهِ الآيَةِ

«تِلْكَ الدَّارُ»؛ اگر انسان دوست بدارد كه بند كفشش از بند كفش دوستش بهتر باشد و به همين اندازه بر او برترى جويد، مشمول اين آيه شريفه است». [2]

[1]. سوره قصص، آيه 83.

[2]. درّالمنثور، ج 5، ص 139.