معيار ظاهر و باطن‌

15

يا اباذَر، انَّ اللّهَ تَبارَك وَ تَعالى‌ لا يَنظُرُ إلى‌ صُوَرِكُم وَلا إلى‌ أموالِكُم وَأقوالِكُم وَلكِن يَنظُرُ إلى‌ قُلُوبِكُم وَأعمالِكُم.

يا أباذر، التَّقوى‌ هُنا التَّقوى‌ هُنا وَاشارَ الى‌ صَدرِهِ.

اى ابوذر، به‌درستى كه خداوند تبارك و تعالى نگاه نمى‌كند به صورت‌ها و اموال و سخنان شما، بلكه به دل‌ها و اعمال شما نظر مى‌كند.

اى ابوذر، تقوا اينجاست تقوا اينجاست و به سينه مباركشان اشاره كردند.

بحارالانوار، ج 77، ص 88

نور هدايت‌

در دنيايى كه ما زندگى مى‌كنيم بر خلاف قيامت كه «يوم‌البروز» و «يوم‌الظهور» است و همه ظواهر و بواطن يكى مى‌شود، هر چيزى ظاهرى و باطنى دارد. انسان هم كه جزئى از اين دنياست، از اين قاعده مستثنا نبوده و داراى ظاهر و باطنى است و از اين بالاتر، قرآن هم ظاهر و باطن دارد. حال اين سؤال مطرح مى‌شود كه معيار چيست آيا عمل به ظاهر است يا باطن؟

پيامبر صلى الله عليه و آله در اين بخش از سخنان گهربارش خطاب به ابوذر غفارى درباره انسان تأكيد فرموده كه خداوند نگاه به ظاهر شما و صورت و گفته‌هاى شما نمى‌كند، بلكه به دو چيز نظر مى‌كند: قلب و اعمال شما.