بر رفاه و آسايش مردم حسد مى‌ورزند و اگر كسى گرفتار بلايى شود خوشحالند.

همواره اميدواران را مأيوس مى‌كنند و همه‌جا آيه يأس مى‌خوانند.

آنها در هر راهى كشته‌اى دارند و براى نفوذ در هر دلى راهى و براى هر مصيبتى اشكى ساختگى مى‌ريزند.

مدح و ثنا به يكديگر قرض مى‌دهند و از يكديگر انتظار پاداش دارند.

بر تقاضاهاى خود اصرار مى‌ورزند و در ملامت پرده‌درى مى‌كنند و هرگاه حكمى كنند از حد مى‌گذرند.

در برابر هر حقّى باطلى ساخته، در مقابل هر دليلى شبهه‌اى، براى هر زنده‌اى عامل مرگى، براى هر درى كليدى و براى هر شبى چراغى تهيّه ديده‌اند.

براى رسيدن به مطامع خويش و گرمى بازار خود و فروختن كالا به گران‌ترين قيمت، تخم يأس در دل‌ها مى‌پاشند.

باطل خود را شبيه حق جلوه مى‌دهند و در توصيف‌ها راه فريب پيش مى‌گيرند.

طريق وصول به خواست خود را آسان و طريق خروج از دامشان را تنگ و پرپيچ و خم جلوه مى‌دهند، آنها دارو دسته شيطان و شراره‌هاى آتش دوزخند.

چنانكه خداوند فرموده است: «آنان حزب شيطانند، بدانيد حزب شيطان زيانكارند». [1]

خطر منافقان‌

منافقان خطرناك‌ترين افراد هر اجتماع‌اند، زيرا:

1. در درون جامعه زندگى مى‌كنند و از تمام اسرار باخبرند.

2. شناختن آنها هميشه كار آسانى نيست و گاه خود را چنان در لباس دوست نشان مى‌دهند كه انسان باور نمى كند.

[1]. سوره مجادله، آيه 19.